Ankara'da mutluluk, hüzün, dedikodu...

HOŞBEŞ ÇAYEVİ sakinleri ANKARA’ dan dönen katılımcıyı konuşturuyorlardı…

- Anlat bakalım neler yaşattı sana kısacık ANKARAziyareti?

- YAŞANABİLECEK EN GÜZEL DUYGUYU DA EN KÖTÜ HÜZNÜ DE YAŞADIM.

- Neden?

- İLK TORUNUM DÜNYAYA GELDİ, HEM DE KIZ… Bir hafta boyunca dışarı bile çıkmak istemeden kaldım evde… Dünyada görülebilecek en güzel şey o bebeğin yüzü bence… Arada bir açtığı gözleri, kaşının, kirpiğinin, dudaklarının, çenesinin titreşmesi, uyurken gördüğü kim bilir hangi düş nedeniyle gülümsemesi… Bu anlatılmaz bir duygu… Çocuklarım da öyle doğmuştu ama ben o kıpırdayışları sanki hiç görmemişim, yaşamamışım…

- E, ÇOCUKLAR ANAPARAYMIŞ, TORUN FAİZ… Emeksiz kazanç… Tatlıdır.

- Neyin hüznünü yaşadın, anlamadık…

- EVİN BİTİŞİĞİNDE İLKOKUL VARDI… Yüzlerce çocuğun koşuşturmasını, itiş kakışını, bağırıp çağıran nöbetçi öğretmenlerin hart-hurtunu izledim… Oyundan çok birbirlerini vurup kırmakla geçiriyorlardı 5-10 dakikalık ders arasını. Mutsuz toplumun mutsuz yetişen bireyleriydiler. Bebeğimizin de 6-7 yıl sonra öyle bir sahipsizliğin içine atılacağını düşündüm. Ve KIZ BEBEKTİ… ŞU GİDİŞE GÖRE, YARINI KARANLIK BİR ÜLKEDE HAYATTA KALMAYA ÇALIŞACAKTI… Bunu düşünmekten daha hüzün verici bir şey olabilir mi?

- Vallaha, onca güzel duygular yanına bunca hüznü de koyabilmişsin ya, hayret!

* * *

- Eee, başka neler gördün bakalım?

- NE KADAR YÜKSEK YAPILIRSA YAPILSIN, BİNA YIĞINLARINDAN BAŞKA BİR ŞEYE BAKMAYAN KULELER GÖRDÜM. Koca bir kırsalın ortasında, şirin, parklı, bahçeli 3-4 katlı binalarıyla yayılan bir metropol yaratılabilecekken, neden bulutlara karışmaya çalışan binalar yapılır, anlamadım. ‘’Oralarda otururken Tanrı’ ya daha yakın mı olduklarını sanıyorlar?’’ diye düşündüm. İÇLERİNDE BULAMADIKLARI TANRI’ YI YUKARILARDA BULACAKLARINI SANIYORLAR SANKİ…

* * *

Elinde evirip çevirdiği fotoğrafı sordular…

- Neden getirdin o gökdelen fotoğrafını?

- Size göstermek için… ÇANKAYA’ da, YILDIZ denen bir mevkide…

- Oradan daire mi alacaksın?

Kötü kötü baktı soruyu sorana…

- TANRI BENİM İÇİMDE; GÖKYÜZÜNDE ARAMAYA GEREKSİNİMİM YOK! Bu kulenin karşısında, yani tam fotoğrafı çektiğim yerde, sıralı, şirin, 3-5 katlı binalar vardı. Onların birinden çıkmış, kenarda sigara içiyordum. İki adam az ötemde… Dik duruşlu, şık giyimli, bakımlı, saçları boyalı, birer elleri pantolon ceplerinde… Birisi dert yanıyor, diğeri onaylıyordu söylenenleri… İŞ ADAMI olduklarını anlamıştım konuşmalarından. Dinlediğimi anlayınca rahat duyabilmem için sesini yükseltti…

‘’ - NEDEN ÜRETİME YÖNELİK BİR YATIRIM YAPSIN PARASI OLAN ADAM? Neden yüzlerce işçinin sigortasıyla, sendikasıyla, algısıyla, vergisiyle, ürettiğini ‘sattı-satamadı’ sıyla uğraşsın? Neden? Üç adam şu arsayı 6 milyona aldı, BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ ayarlanıp KAT ARTIMI sağlandı, üzerine 8-10 milyon harcamayla 25 katlı kuleyi yapıyorlar… Ne kadarlık bir satış yapacaklar biliyor musun? 250 milyon… HANGİ YATIRIMDA VAR BU KADAR RANT?

- Zor iş be kardeşim… O KAT ARTIMI NE KARŞILIĞINDA SAĞLANDI KİM BİLİR?

- HAŞİM BABA’ nın oğlu mu, damadı mı nedir, o üç kişiden biri… Ne karşılığında olduğunu onlar bilir. O SIRADA, MAHKEMEDE % 10 SEÇİM BARAJININ KALDIRILMASINA İLİŞKİN DAVA GÖRÜLÜYORDU… Bu bina da son hızla yükseliyordu… Çatı katı da yapıldı, HAŞİM BABA emekli oldu, inşaat ağır devire geçti şimdi… Nasıl olsa yapılır, biter…

- E, bak, bu işler de kolay değil.

- ÜRETİME YÖNELİK YATIRIM YAPIP, PARA KAZANMAYA ÇALIŞMAKTAN KOLAY…’’

- Sen yolda sokakta bunu duyuyorsun da, rüşvet, iltimas, görevi kötüye kullanma suçlarının karmakarıştığı bu olayı BİLEN, DUYAN BİR DEVLET GÖREVLİSİ ÇIKMIYOR MU ORTAYA?

- Çıkabilir mi sence?

- Çıkar da, bu konuştukları yalnızca ANKARA’ daki iş adamlarının dedikodusudur belki…

- DEDİKODUDUR, DEDİKODU…

___________________________________________________

DAVUTOĞLU, Ticaret ve Sanayi Şurası' nda;

‘’Biz sorumluluk sahibi bir iktidar olarak, buradan İŞ ADAMLARIMIZA MİLLETİMİZE DİYORUM Kİ, bizden sonraki neslin bedel ödeyeceği hiçbir kararı almayacağız…’’

Ajanslar, 10.04.2015

                                                                    Özcan ÇELTİK

                                                                      11.04.2015