Anladım desen ne olacak???

Değişik bir yazı olacaksın, hesapsızca sadece aklıma gelenleri yazacağım.. Tasasız, plansız ilk harfler, ilk heceler ilk duygularla dolu ansızın gireceğim kahrolası bilincimin en altına...

Dur bakayım yılancıkların kaynadığı yüreğimde tertemiz duygularla doluyken niye zorla giriyorlar kirletmeye çalışıyorlar anlayacak mıyım?

Şu kitaplarda ki bilgileri, öğrenilmişlik öğrenilememiş öğretileri sende benim gibi uygulama aşamasında hiç bi bişeye yaramayan bilgi yığını olarak beyninin bi tarafında birilerine yarar amacıyla saklayanlardan msın?

Neden başkalarında karışmıyorum, netim.. Kolayım.. Ama kendime?

Olmuyor işte tam uygulama aşamasında sınıfta, sözlüde yazılıda okulda hayatta öylee kala kalıyorum..

Sen?

Hakikaten başarabiliyor musun?

Mesela iki yüz üç yüzlü çok yüzlü tiplerin karşısına çıktığında, kalbin çarpıyor, heyecanlanıyor, geriliyor tüm bildiklerin havaya uçuyor mu?

Başkasına tavsiyende ;

- Kendinden emin, tıpkı filmlerdeki gibi bak gözlerinin en içine, dudağın alaycı bir gülümsemeyle laf soksun, acıtsın büyük kelimeler etsin " derken, ya sen? Sen ne yapıyorsun.... Gerim gerim gerilip suçlu senmişsin tavırlarında yay gibi geriliyorsun, neden?

Neden sana yanlışı olanların yüzüne bakamıyorsun, neden onların yerine utanıyorsun???

Nasıl da rahatsınız, nasıl da oynuyorsunuz, nasıl içiniz rahat?

Sen anlıyabiliyor musun beni?

Anlayamazsın çünkü şu anda bacaklarım, kollarım, yüzüm, tüm vücudum öylesine gergin ve katı ki... Kendimi dinlemekten anlatmam gereken anlarda sadece bedenimi dinliyorum, beynim o ara flu her duyguya, her düşünceye, işte bu yüzden bu anlarda net olmamam.... Ve senin de anlayamaman...