Anlayamıyorum...

Oldum olası hoşgörülü, vicdan sahibi olmanın, saygı- sevgiyi paylaşmanın, kendin gibi olmanın, insanı insan yapan temel erdemler olduğunu düşünürüm. Ne decere başarılı olduğum mutlaka tartışılır ancak; bu erdemlerin yaşam biçimim olması için çabaladım hep.

Anlayamıyorum...Rollerini başarıyla oynayan insanları, kıskançlıklarını, birbirlerini çekememezliklerini, maddiyatı çok olana bağlılıklarını, gurursuzluklarını, arsızlıklarını, arkadaşlarını arkadan vurmalarını, çıkar ilişkilerini, işleri halledilene kadar kişiyi idare etmeyi, hele; hayat bu dereyi geçene kadar ayı-dayı diyeceksin demelerini gerçekten anlayamıyorum.

Görgüsüz insanların kendilerini çok güçlü görmeleri yoruyor beni. Her şeye güçlerinin yeteceklerini, paralarıyla herşeyi halledebileceklerini sanıyorlar, Haksız da değiller şımarmakta, hallediyorlar gerçekten paralarıyla herşeyi ama, karşılarındakileri nasıl ezdiklerinin farkına varamıyorlar. Bazı görgüsüzlerin kendilerini bu kadar mükemmel görmelerini anlayamıyorum...Etraflarındaki riyakar insanları anlayamıyorum. İnsanlardaki gösteriş merakı, kimseyi beğenmeme, hoşgörüsüzlük, riyakarlık, yalan, nasıl bir dünyaymış bu?

Gülüyorum öyle insanlara, ağız dolusu hem de... Yaptıkları israflarla günah diyeti ödeyenlere, kendilerini çooook güçlü görenlere, etraflarındaki riyakar insanlara...yazık çok yazık, insanlık bu olmamalı. Manevi olarak da büyümeli insan.

Hep hırs, hep çekişme, güç yarıştırma, dünya malına sahiplenme isteği çılgınca...Oysa her gün dünyada onlarca felaketler yaşanıyor. Hiç birisi ademoğluna ders olmuyor ne yazıkki. İşte bu yüzden anlayamıyorum insanları.

Dilmde bir şarkı;

Son Sardunyalar..

Ah o yazlık sinemalar
Kapı önü akşamları
Saksıda son sardunyalar
Avluda el yazmaları

Ah ne kahraman, ne cesur
Ne güzel çocuklardık
Her yeni günü ümitle
Nasıl kucaklardık...

Günün Sözü; Kibirli insanlar ilkesiz dalkavuklarca pohpohlanmış şımarık çocuklardır. Mutsuzdurlar. (RENE GIRARD)

Sevgiyle Kalın.