Anne olmak

Anne olmanın bi bayanın hayatta başına gelebilecek, en güzel olay olduğunu düşünüyorum. Bütün zorluklarına rağmen. Ben evlendikten hemen sonra çocuk sahibi olmak istemedim. Çocuk sahibi olmanın büyük bi sorumluluk olduğunu düşünüyordum. (hala da öyle olduğuna inanıyorum). Öncelikle '' kendimi hazır hissetmeliyim'' diyordum. Nasıl hazır hissedilir onu da bilmiyordum ya... Derken üç yıl boyunca kendimi oyalamayı başardım bu düşünceyle. Ve artık hayatımıza onun girmesini istemeye başlamıştım, hayaller kuruyor kendi kendime tebessüm ediyordum. Hayatımıza girmesini istediğimiz minik canlı sağolsun çok bekletmedi bizi. 4 haftalıkken ben buradayım dedi. hayatımda aldığım en güzel haberdi. Kızım dünyaya gelince daha bir mutlu olduk. Artık üç kişilik çekirdek bir aile olduk.

Anne olmanın ne kadar zahmetli ne kadar emek gerektiren bir şey olduğunu öğrendim. Uykusuz geçen geceler sonunda... Yorgunluklar üst üste gelsede bebeğimizin gözlerimize bakıp bi tebessüm etmesi herşeyi unutturuyor insana. Bir kitapta okumuştum ''bebekler sinir sisteminize pahalıya malolurlar ama tek gülücükle bütün borçlarını öderler'' diye yazıyordu. Hakikaten onun tebessümü dünyalara bedel.

Ve son olarak anne olunca annemin değerini bir kez daha anladım. Canım annem senin emeğini hiç bir şekilde ödeyemem.

Anne olmak isteyenlere Allah, bu duyguyu tattırsın dileğiyle...