Anneler Gününde düşündüklerim

Şeyh Edebalı diyor ki “İnsanı yaşat ki devlet yaşasın”

Ben olsaydım Anneyi yaşat ki derdim.

Bugünün dünyasına bakıp ta içim kararınca galiba anneleri küstürdük diyorum.

Anneler küserse içte yürek yanar dışta küresel ısınma başlar.

Anneler küserse buzdağları okyanuslara doğru akar gider.

Anneler küserse koca dağlardan çığlar düşer.

Anneler küserse insanlar birbirinin canavarı olur.

Ya bir de onlar gülerse;

İşte o zaman güneş güler, toprak yeşerir bahar gelir.

Annelere öyle eziyet verdik ki.

Kırdık döktük yaktık ağlattık yalnız bıraktık.

Dünyanın en güçlü insanını umursamadık.

Yılda bir kez hatırlar oldu.

Bugün anneler günü.

Bir anne pencerede gelmeyeceğini bile bile yavrusunu bekliyor.

Bir anne yavrusunun tabutuna sarılıp ağlıyor hıçkırıklara boğuluyor.

Bir anne evinden koparılıyor.

Bir anne aş bulabilmek için sokaklara çıkıyor.

Bir anne kötü yollara düşüyor.

Bir anne kürtaj masasına yatıyor.

Bir anne üç kuruşa satılıyor.

Bir anne sessiz odalarda acılar içinde kıvranıyor.

Bir anne bedel ödüyor.

Sahi biz ne yaptık böyle?

Anneleri nasılda üzdük.

Ne gelmişse ne geliyor ne de gelecekse hep ondan değil midir?

***

“Bir zamanlar dünyaya gelmeye hazırlanan bir bebek varmış. Bir gün Tanrı'ya sormuş:

-Tanrım, beni yarın dünyaya göndereceğini söylediler, fakat ben o kadar küçük ve güçsüzüm ki, orada nasıl yaşayacağım?

—Tüm meleklerin arasından senin için bir tanesini seçtim. O seni bekliyor olacak ve seni koruyacak. Meleğin sana her gün şarkı söyleyecek ve gülümseyecek.
Böylece sen onun sevgisini hissedecek ve mutlu olacaksın.

-Pekiiiii... İnsanlar bana bir şeyler söylediklerinde, dillerini bilmeden söylenenleri nasıl anlayacağım?

—Meleğin sana dünyada duyabileceğin en güzel ve tatlı sözcükleri söyleyecek, sana konuşmayı dikkatle ve sevgiyle öğretecek.

—Peki, Tanrım, ben seninle konuşmak istersem ne yapacağım?

—Meleğin sana ellerini açarak bana dua etmeyi de öğretecek.

—Dünyada kötü adamlar olduğunu duydum, beni kim koruyacak?

—Meleğin seni kendi hayatı pahasına dahi olsa daima koruyacak.

—Fakat ben, seni bir daha göremeyeceğim için çok üzgünüm.

—Meleğin sana sürekli benden söz edecek ve bana gelmenin yollarını sana öğretecek.

O sırada Cennette bir sessizlik olur ve dünyanın sesleri cennete kadar ulaşır.

Bebek gitmek üzere olduğunu anlar ve son bir soru sorar:

-Tanrım eğer şimdi gitmek üzereysem lütfen çabuk söyle, benim meleğimin adı ne?

—Meleğinin adının önemi yok yavrum, sen onu ANNE diye çağıracaksın...

***

Niye böyle güçsüzüz.

Niye böyle zayıf dört biryanımız.

Neden dokunsalar ağlayacak ve düşecek gibiyiz.

Galiba anneler bizden uzaklaştı kim bilir.

Nerdesiniz anneler.

Ne olur bırakmayın.

Siz elinizi çekerseniz bütün dünyamız yıkılır bizim.

***

Anneler gününüz kutlu olsun

***

www.samsunbulten.com