Annem!...

BANA BİR "YAVRUM !" DEMEN İÇİN NELERİMİ  VERMEZDİM... AMA, BİLİYORUM Kİ, ŞİMDİ SEN DÖNÜLMEYEN YERDESİN...

Yaşamlarını bize adamış; eskilerin deyişi ile "saçlarını bizim için süpürge etmiş"  ya da "yememiş, yedirmiş" bu kutsal insanları, yalnızca bu bir gün içine sığdırmak elbette mümkün değildir...

Bu kutsal insanlar, aramızdan ayrılıp gitmiş olslar bile bizleri de kalplerinin en güzel yerine koyarak götürmüşlerdir...

Hayattayken, onları üzdüğümüz, ağlattığımız ya da çoğu gecelerini uykusuz geçirttiğimiz  günler olmuştur...Ne yazık ki, bunları yaşarken pek önemsemeyiz ama, aramızdan ayrıldıkları zaman koca koca "KEŞKE"li cümlelerle "PİŞMANLIK"larımız dile getirmeye çalışırız... İş işten geçtikten sonra...

Bloglarıma ara verdiğim 2010 yılı ile yeniden başladığım 2013 yılı arasında ben de annemi kaybettim... Ancak ben, birçok evlada göre o kadar şanslıydım ki, annemle doya doya yaşadım...

Ama eşim benim kadar şanslı değildi..

x  x  x

Benim eşim, çok küçük yaşta kaybetmiş annesini.. Onu hiç hatırlamıyor denebilir... Bu nedenle de anne sevgisinden bihaberdir... Nedir, nasıldır ve nasıl yaşanır bu sevgi hiç bilememiş

Hiç anlayamamış annaye duyulan yürekten sevgiyi... Hiç yaşamamış, hiç tatmamış bu tatlı  duyguyu..

"Anne!... Anne!" diye hiç seslenmemiş annesine... Annesinin tatlı sesi hiç çınlamamış kulaklarında ... Yürekten gelen bir sesle "Yavrum!" diyen bir annenin sıcak duygusnu, ancak kendi çocuklarına "Yavrum!"  dediği zaman hissetmiş...

Anneye duyulan sevginin yüceliğini de, ancak kendi çocukları ona "Anne!...Anneciğim!" dediklleri zaman öğrenmiş... Bu nedenle de, çocuklarını bir başka türlü  -anne ve çocuk sevgisini karıştırarak- sevmiş...

Hayal-meyal hatırlıyor; beyaz tülbentli bir kadının onu kucağında tuttuğunu, başında ve yüzünde dolaşan pamuk yumuşaklığındaki bir eli...Saçının okşandığını kuruyor düşlerinde  bu elin... İçi titriyor...

Bu düşünceler ve hayaller doyurmuyor onun anne sevgisi açlığını...

Bu yüzden de, anne sevgisinin en yoğun yaşandığı "Anneler Günü", hep bir yarısı eksik gün olarak yaşanıyor onun için...Anne sevgisini kendi yüreğinde değil; çocuklarının yüreğinde yaşıyor...

Ayrıca, eşimin, "anneler gününde" veya herhangi bir günde, eline bir demet çiçek alarak ziyaret edeceği bir "anne mezarı"da bulunmamaktadır...

x  x  x 

2009 yılı Anneler Günü'nde, eşimin ağzından onun annesine yazdığım bir dörtlük vardı...Bu gün münasebetiyle o dörtlüğü burada bir kez daha tekrarlamak istiyorum...

Sevgili anneciğim, canım ciğerim benim,

Okşayınca saçımı, titriyordu her yerim,

Bir "Yavrum!" demen için nelerimi vermezdim,

Biliyorum şimdi sen, dönülmeyen yerdesin.

Yine bugün nedeniyle, bu dörtlüğü, eşim gibi, annesini küçük yaşlarda kaybetmiş arkadaşlarıma ithaf ediyorum..

cdenizkent