Annem annem

Hayatta başarıların da başarısızlıkların da kendimizden kaynaklandığına inanırım. Bunun dışında az da olsa şans faktörü yaşantımızda etkindir. Benim hayatımdaki en büyük şanslardan biri de annem.

Gelişime, öğrenmeye açık olmam ve çalışkanlığımın sebeplerini düşündüğümde 60’ına 1 kala kursa giden annem aklıma geldi. Fotoğrafçılık Kulübü kuruyoruz dediğimde “ ahh keşke ben de gelebilsem” diyen annem. Kendilerini küçük bir alana hapsetmiş insanları düşündüğümde de iyi model olamayan anneler… Onlar için de belki aynı şansızlık ya da bu şansı değerlendiremeyecek kapasite. Yarınlara baktığımızda da iyi model olma yolunda muhtemelen başarısız olacak anne adayları.

Okumalı, öğrenmeliyiz derken ne kadar örnek olabiliyoruz. Kitap okumayı ihmal eden binlerce gencin yanında başucundan hiç eksik etmeyen annem. Esik etmediği kitaplar diye düşündüğümde en başta Kur’anı Kerim (Arapça, Türkçe, açıklama, tefsir), kitaplarını takip ettiği iki hoca İlber Ortaylı, Yaşar Nuri Öztürk, okumaktan büyük keyif aldığı Mesnevi, bu aralar merakından meditasyon, sağlıkla ilgili kitaplar ve şiddetle tavsiye ettiği Sır (Secret)… Gidip başucuna baksam başka kitaplar da çıkacaktır kesin… Okuyup, öğreniyor, öğrendiklerini uygulamaya çalışıyor. Çocukluğunda elinden alınan kitaplara kavuşmanın heyecanı belki. Tıpkı çocukluğumuzda her akşam yaptığımız okuma saatleri gibi. Kaç kişi yapabilmiştir bunu.

Senelerdir annemin elini hiç boş görmedim. Tansiyonu yükselip bir şey yapamadığı anlar hayatının en kötü anlarıdır. Elinde ya el işi olacak ya da kitabı. TV izleyecekse de National Geographic; İz Tv gibi kanallar popüler kanalları. İzlediği belgeselleri büyük bir keyifle size anlatabilir. Yalnız güzelim ceylanlar peşinde koşan yırtıcı hayvanlar hariç. Bir de dondurucuda penguen besleme projesini gerçekleştirebilse ondan mutlusu olmaz. Ona kalsa evin terasında tavuk bile besler. Hala yazları Çayeli’ne gittiğinde buzağı alıp besleme hayali var. Düşündüğünüzde bir veteriner olamamasına üzülürsünüz. Karadenizde kızların okutulmamasından payını almıştır çünkü.

Annem tembel insanlarla anlaşamaz, düşündüğümde bu da bana bulaşmış diyorum. Seneler önce görev için uzaklara gittiğimde annem de bir ara yanıma gelmişti. Gördüğü herkese neden ağaç dikmedikleri, neden boş oturdukları konusunda söylenip durdu. Sonunda da orada yaşamadığı için şükredip geri döndü.

Bir ara bilgisayara ilgi duydu, facebookta da yerini aldı ama şu yüksek tansiyon bazen işi bozuyor. Her an her şeyi yapıp aramızda olabilir, atma türkülerde olduğu gibi.

Benim annem gibi annesi olmadığından şansız olduğunu düşünenler kendi çocuklarının da aynı şeyi hissetmemesi için harekete geçmek için geç kalmasın. Başlamak için karar verecek bundan daha iyi an olamaz…