Annem

Bu yılda dal dal, çiçek çiçek donanmış dünya.... Bu yılda annelerin gününü kutluyacağız gönül gönüle...

Senin gününü demiyorum çünkü sevmezsin sen böyle günleri bilirim... Ama herkes bu günü konuşurken benim içimdekiler dökülüyor gönülden kağıda... Gözyaşlarım akıyor bazen yolculuğunda geçmiş anıların...

Sen varsan her şey güzel anne. Daha bir emin basıyorum yere... Adımlarım daha hızlı, yüreğimde daha çok umut var anne... Her şeyi daha çok seviyorum seninle. Seninle daha çok gülüyorum daha az üzülüyorum. Küçük şeylerden mutlu oluyorum, mesela telefondaki bir gülücüğün beni yeniden doğuruyor güneşe bakan güne...

Zaman geciyor, Her gün bir yaprak, Her gün bir damla daha hayattan kopuyor,

Büyüyorum anne. Büyürken de acıları yaşamayı öğreniyorum, hani senin anlatmaya çalıştığın benimde anlamamakta ısrarlı olduğum acıları...

Herkes beni güçlü sanıyor anne. Oysa ne kadar güçsüz olduğumu bir tek sen bilirsin. Senin gözünde halâ küçük bir kız çocuğuyum hiç büyümüyorum, büyümek de istemiyorum. Sanki otuzüç değil yedi yaşındayım. Sana o kadar ihtiyacım var ki anne. Sakın beni sensiz bırakma. Ellerimi bırakma sakın anne... Sakın bir yıldız gibi kayıp gitme mavi gökyüzümden anne...

Ben büyüyorum ama içimdeki küçük kız hiç büyümüyor, senin verdiğin güçle yaşatıyorum onu...senin yanında hep içimdeki küçük kız çıkıyor ortaya...konuşuyor gülüyor kuşlar gibi cıvıl cıvıl...ağlıyor bir yeri yaralandığında içi acıdığında ama bir tek sen görebiliyorsun gözyaşlarını ...bir tek sen sarabiliyorsun yaralarını bir tek senin sıcaklığın iyileştiriyor yaralarını...bir tek sen kaldırıyorsun düştüğü yerden devam et yoluna herşey güzel olacak sözü veriyorsun ona...

Herkes beni büyüdüm zannediyor kimseye bir şey söyleme anne onlar beni öyle görsünler ki biz içimdeki küçük kızı yaşatabilelim...

Belki senin bana verdiğin mutlulukların hiç birini geri çeviremedim sana ama seni sevdim , sevdim, sevdim...senin yerine ölmeyi isteyecek kadar sevdim.

Hani derdin ya yaşadıklarını anlatamayınca “çocuğunuz olsunda görün” ben hiçbir zaman senin ne yaşadığını anlayamayacağım anne...bunu bile yapamayacağım senin için...benim bir çocuğum olmayacak...senin sevgin bende hep eksik kalacak anne...ben yaşadıklarımızı albümlere bakarken içimdeki küçük kıza anlatacağım senin ne kadar yeri doldurulamaz bir yürek olduğunu...ne kadar kutsal olduğunu ve neden sana tanrım dediğimi...

Biliyorum kalbin küçücük odacıklara bölünmüş her kardeşimin ve torunlarının yeri var o odacıklarda her oda da ayrı hüzünler ayrı sevinçler yaşıyorsun...Ama benim için hep sevin anne çünkü bana savaşmayı, hayatta kalmayı öğrettin...Güzel günlerin olacağını, karanlıkların ardında aydınlıkların olduğunu senden öğendim...Ben her zaman iyi olacağım... yeter ki sen her zaman yanımda ol ve içimdeki küçük kıza sarıl...

Günün kutlu ömrün uzun olsun! ve sen benim hep gökyüzündeki güneşim ol....