Annemizin babamızın çocuğu olduğumuz nereden belli?

Şimdilerde doğum hastanede yapılıyor. Kaydı kuydu tutuluyor. Kontrol altında. Planlı, kasıtlı bir durum ya da dikkatsizlik olmazsa bebeğin karışma ihtimali pek yok da hani bizlerde bu durumlar yoktu. Aklımız yettiğinde senin baban bu annen de bu dediler. Garantili bir durum değil. Yanlışlığı onlar da bilmeyebilirler. Sonra şimdi açık konuşalım aldatma diye bir olay var. Ve sayı da ciddi.

Ama yani böyle olmaz ki… Sarı Cemşit ile yırtık Naciye senin annen baban dediler. Naciye “ben doğurdum” diyor. Cemşit “benim oğlum/kızım” diyor. Akraba, tanıdık, çevre, komşu da öyle diyor. Ve nüfusta da böyle yazıyor.

Annemiz babamız bize çocuklarım diyor, biz de onlara annemiz babamız diyoruz. Hani şüphelensen sorup araştıramıyorsun da. Araştırmaya kalksan adama gülerler. Ya da hani araştırdın korktuğun o şey çıktı “Annen seni birinden…”  Ya da “babanın metresinden olma…”

Hepsi hikâye olabilir. Anneniz bir çocuk doğurmuştur ve o siz olmayabilirsiniz. Çok önemli bir olay bu. İsmail benim oğlum diyorsun. Nereden bileyim. 30–40 hatta 50–60 yıl önce çocuklar nasıl doğuyordu? Kayıt mı vardı? Doğum kontrolü bile yoktu. Kadın çok kolay hamile kalıyor, benzetmek gibi olmasın kedi yavrusu gibi doğuruyordu.

Biz annemizin babamızın ya da birinin çocuğu olamayabileceğimiz gibi onlar da bizim annemiz babamız olmayabilirler. 78 milyon Türkiye, yedi milyar dünya. Milyon bu, milyar bu. Değilse bile öyle kabul edelim. Eyvallah; ama bu ihtimali de kabul edelim. O kadar emin ki sanki çıkarken gördün tövbe tövbe! Her şey olabilir.

Anamıza babamıza benziyorsak… Benzemeyen sürüyle… Baba esmer, oğlu sarışın. Bana iki metre kız bir buçuk. “Ne önemi var kimin çocuğu olduğunun” Boş laf bunlar.

Yani sorun şu: Bu konuda konuşulmuyor, yazılmıyor, çizilmiyor, herkes emin, garanti… O vakit şeytanın akrabası kerim korkut devreye giriyor. Onca aldatmada onca çapkınlıkta demek hiç kaza olmadı. Yanlışlık olması için çok neden var.

Şüphen varsa DNA yaptır. Herkesin şüphesi olabilir. Bu anne babadan olduğuna dair belge lazım. Valla ben ancak o zaman inanırım. “Bu adam benim babam” Sokaktan birine de baba diyebilirsin, baba demede ne var.

Bir de işte doğuran mı büyüten mi diye saçma sapan bir tartışma var… Benden olmadı mı kardeşim, bitti! Yok, o büyütmüş bakmış da gerçek annesi oymuş da… Mantıksız, abuk sabuk bir tartışma. O zaman ben aylım birinin çocuğunu büyüteyim, annesi ben olayı. Olur mu öyle şey be!

Ya Korkut sen manyak mısın? Ne diye elin şeyinden sana ne… Oldu olmadı, milletin kafasına niye şüphe sokuyorsun. Sorun değil, bazılarımız için böyle şeyler olabileceğini kabul edelim. Bakıyorum da herkes anasının oğlu, babasının kızı. Hadi bakalım…