Antalya sonbaharı kucaklayınca...

Sahilde bugün, kızgın kumlar tabanlarımı kavurunca, çıplak ayakla yürümekten vazgeçip, sandaletlerimi giyiyorum.
Eylül güneşi, göz kamaştırarak, cilveli pırıltılarla oynaşıyor denizin üzerinde…
Deniz masmavi… Ve denizin mavisini, gökyüzünün mavisinden ayıran ufuk çizgisi öyle net ki; adeta elle çizilmiş gibi. Sanki çok yakınımda, sanki birkaç kulaç atsam; gözümün ulaştığı o son noktaya varacağım…
Öyle uslu, öyle durgun, öyle ağırbaşlı ki Akdeniz!
Minik çakıl taşları, şıkırtılarla yuvarlanarak suya karışıyor.
Dalgalar, nazla sahile vuruyor adeta ve belli belirsiz ayak izleri görünüyor kumsalda…

Çok eskilerden bir şarkının melodisi ve sözleri dilime dolanıyor:

'’Sahiller boyunca bak;
Ayak izlerimiz var.
Deniz bile silmemiş,
Söyleyeyim bak neden;
Aşkımıza hürmeten.
Sende yokmuş hürmet hiç’’ diye devam eden…

Ayaklarım ıslak kumlara gömülüyor, güneş tüm yakıcılığıyla bedenimde yansıyor ve rüzgâr, taşıdığı serinlikle güneşin tenimdeki izlerini, ivecenlikle siliyor…
Yüzümü rüzgâra tutup, gözlerimi kapıyorum...
Kulağımdaki dalga seslerinden; denizin yalnızlık şarkısını ayrımsamaya çalışıyorum…
Koca sahilde kimseler yok, ta uzaklardaki iki-üç yaşlı insan ve diğer tarafta iki çocuklu bir aileyle, benden başka…
Belli ki; yaz neşesi veda etmiş, Antalya’mın sahiline.
Plajdaki tesislerin çoğu kapanmış.
Sıcak, tuzlu kumlarda; beyaz, mağrur, alımlı kum zambakları açmış öbek öbek, Eylüle inat…
Ve birbirine sarılan iki yalnız dost, belki de baş başa kalmanın keyfini çıkaran sevgililer gibi, deniz ve kumsal…
Sonbaharın aksi vurmuş Akdeniz’e…
Besbelli artık; akşamlar, yaseminlerin, akşamsefalarının kokusuna gebe…
Rüzgâr ıslık çalarak, kurumuş yaprakları savuruyor önüm, ardım sıra..

Sevgiyi umutla besleyerek, gerçeği düşle süsleyerek ve her türlü yaşanmışlığı, yaşanmamışlığa yeğ tutarak; ömrümden tüketen, kocaman bir yazı daha uğurluyorum...

Gelecek mevsimin sevgisiyle, gelecek yazın umuduyla...

Görüyor ve duyumsuyorum ki; zaman, kanatlarına takıp götürürken yaz mevsimini buralardan; sonbaharı bir kez daha, yavaş yavaş Antalya’nın koynuna bırakıyor...