Apolitik gençler değil... 80'liler ve 90'lılar !

1980 darbesinde bastırılan gençlik ateşi için bir daha ''Düzelmez, eskisi gibi olmaz'' gibi yorumlar yapılıyordu.

 

Kaldı ki eğitim sistemi sistemi içerisindeki otoriter yapı, düşünen değil itaat eden bir sistem olması -bende dahil- bütün gençliğin politik süreçlere eskisi gibi katılmasının önüne geçerken, ülkemizde her geçen gün artan Amerikan gençlik modası işleri daha zorlaştırdı. Hayatımıza iyice giren teknoloji ile birlikte çocuklar, gençler kendilerine yeni uğraşma alanları oluşturdular.

 

Tabi, 80'lerde sağ-sol kavgası içinde tecrübesi olan aileler ise haklı olarak çocuklarını siyaset içinden uzak tutmak istediler. O günlerden günümüzde dahi ileriyi gördüğünü ima eden gazeteciler, aydınlar tayfası bu nesilden bayağı umutsuzdu. Bir bakıma kendi gençliklerinde yaptıkları hatalarını bu nesile yüklediler.

 

2013 yılında ise yıllardır yani bir 30 senedir bir tür uykuda olan 90'ların gençliği artık ''apolitik'' sıfatını Gezi Parkı eylemleri ile birlikte üzerlerinden attılar.

 

Aslında bu nesil teoride apolitik değildi. Siyasal bilgi ve çözümler her türlü mevcuttu fakat bunu pratiğe dökmeleri gerekiyordu ve 3 haftadır pratiğe başarılı bir şekilde döküldü, dökülüyor. 

 

''Sessiz atın çiftesi pek olur'' demişler. 

 

Bizimkisi o hesap.

 

Yani bu gençlik aslında hep politik gençlikti.

 

Ruhlarında vardı aslında. 

 

Önce Kuva-yi Milliye ruhu sonra 68 ruhu… Hani bu gençler hep geçmişe özlem duyuyorlar ya sebebi budur. Kuva-yi Milliye ve 68 ruhunun benzer çok özelliği vardır. Temelde 68 ruhu, Kuva-yi Milliye'yi örnek alır ama ayrıldığı bir kaç nokta vardır. Artık Kuva-yi Milliye'de 68'de yeni bedenlerde, yeni beyinlerde tekrar canlandı. 90'lılar (sanırım apolitik gençlerden daha hoş geliyor kulağa) hem Kuva-yi Milliye hemde 68 ruhunun bütün özelliklerini kendi bünyesinde birleştirmiş durumda.

 

 O zamanlar nasıl bir gençlik varmış, özenerek bakmak gerekir. Ne kadar yanlışları olsa da başını kuma gömmeyen bir gençlik! Haklarını savunmayı bilen, hakları için sokaklarda ölmeyi göze alan ve çıktığı yolda sonuna kadar yürüyen... Şimdi Gezi olaylarına bakarsak, son 3 haftadır ısrarla devam eden eylemler süresince eylem yapılan bütün şehirlerde hiç kimse vazgeçmedi. Silahsız, sopasız bir şekilde eylemlerine devam ettiler. Tıpkı geçmişteki gibi ! Bugün ise bu gençler, geçmişte olduğu gibi demokratik ve anayasal haklarını arıyorlar. Ellerindeki en büyük silah ise ne sopa ne taş ne de tabanca. Sadece mizah ! Hükümetin mizah ve orantısız zeka ile başa çıkamaması bu gençlerin elindeki en büyük kuvvet. Ve her gün birbirinden ilginç eylemlerle karşılaşıyoruz.

 

İktidar, biber gazıyla, sopalarla saldırırken karşıdaki gençler ellerindeki ironi dolu pankartlarla cevap verdiler. Belki görmüşsünüzdür değerli okurlar, elindeki kitabı polise okuyan bir gencin fotoğrafı var. O fotoğraf aslında çok şey anlatıyor bizlere. 

 

Şunu unutmamak gerekir… ''Kitap okuyan hiç kimseden zarar gelmez.''

 

Her şeye rağmen bu gençler tarihi yeniden yazacaklar.

 

Anlamamak için bakarkör olmak yeterli sanırım !