Aptallık Çağı - İdiotizm

Aptallık çağı, insanı yücelten, gerçek insan olma, kendini yükseltme ihtimalini boğuyor. Günübirlik zevkler, ihtiyaçlar, yaşayışlar, tüketişler ve günübirlik seksten tiksinti duymamak mümkün değil. Bunların hepsi zihinlerimize prangalar vurup bizleri zayıflatiyor. Yaşami gerçek bir tekilllikle algılama ihtimalimizi imkansızlaştiyor. Sabah penceremde ötüşen kuşlardan, ruzgarın tatlı esişlerinden, çicek kokularını ciğerlerime doyasıya doldurmaktan, hayatın muhteşem tüy kadar hafif özgürlüğünden uzaklaştırıyor. Diğerlerinin acılarina, özlemlerine, soluklarına karşı duyarsızlaştırıyor.

Aptallik çağı her birimizi bencil birer zavallıya çevirirken gündelik yaşamlarla ve sayısız eşya ile bunun üstesinden gelebileceğimiz yanılsamasında bizleri sürükleyip duruyor. Ne bisiklet, ne alkol, ne de arkadaşlık ve aşk zannettigimiz ilişkilerimiz bizlerin insanın öz niteliğini tekrar kazanmamamıza yardım edebiliyor. Öz nitelik saçmalığı ne ola ki? İnsan gibi insan olma be dostum...

Saflık aptallık, iyilik zayıflık, yüreğini açma ahmaklık, aşık olmak kullanılmak olmuşken bu cağdan tiksinmemek için bir neden bulmamiz imkansız. Birbirimizi, politikacıları, doktorları, avukatları, soförleri, trafiği, havanin sıcağını soğunu ve daha ne varsa hepsini suçlayıp durmak dışında birşey yaptığimız mı var. Kim suçu kendinde arama cesaretini gösterebilir ki. Kim seçimlerim, düşünce ve yargılarım, yaşayışım hatalı diyebilir ki. İnsan gibi insan olmayı becememişken bu yürekliliği kim gösterecek? Kim tüm deliliğine rağmen sevdiğine kendini sunabilir ki. Gündelik yanılsamaların bizi mutlu edeceğini sanıyorsak büyük bir yanılgı içindeyiz. Zamanın acımasızca her an geçtiğini ve yok olup gittiğini fark etmekten uzak, tüm gelişme ihtimalini heba etmek dışında yaptığımız birşey yok. Oysa bireyin tüm eylem ve seçimlerinin zamanın sonsuzluğunda dalgalanıp duracağını, yeniden ve yeniden kendi kafalarımıza vuracagını eninde sonunda en aptallar bile anlayacaklardır. Birey gerçek değerini ve önemini fark edinceye dek uyku halinde gündelik yanılsamalarını yaşamak zorunda. O uyanıp gelişmeden toplum daha iyi, daha gerçek, daha yaşanılır olmayacak.