Ardından bakar göz

Sen yoksan odalarında,
Çocuklar koşturmuyorsa bahçesinde,
Bir sıcak tas çorbayı birlikte pişiremediysek,
Hanlarım hamamlarım olmuş, bana ne!

Acı bir çığlık duyulur komşu evin balkonundan,
Hani o kadar el gelir ki haberin,
Feryadım içimde kopar da
Kabullenmez, günlere küserim..

Taşıyamam yalnızlığı,
Yalnızlık ağır geldiğinden değil de,
Yanıma yakıştıramadığımdan.
Sen yoksan sol yanımda,
El yakıştırmış koluma gireni bana ne!

Ah eder durur her doğan gün penceremde,
Elbet doğuyor günlerim, doğmuyor diyemem.
Lakin sancıların vuslatı hiç mi olmaz huzura?

Geçiyor bir mevsim daha yüzümden,
Yıllanarak, anılarımı çalarak,
Yaşadığım şu vaktin hesabını sorarak,
Nasıl da dimdik ayaktasın der gibi..

Bilmiyor ki;
Ben geçen her zamanı sensiz kayıp değil,
Sana koşan bir özlem ile çekiyorum.
Bilmiyorlar sevgilim;
Seni kara toprağa gömdükleri gün ben çoktan ölmüştüm!