Artık önemi yok (!)

ARTIK ÖNEMİ YOK (!) Aklıma geliyorsun yine. Artık pek fazla düşünmüyorum seni. Eskisi kadar değilim. Galiba biraz büyüdüm. Ya da kabullendim sensizliği. Aslında ne olduğunu ben de bilmiyorum. Belki de çaresizlik. Hayat değişik işte. Nereden, nereye. Kim derdi ki, senin doğduğun şehre geleceğim diye. Belki bu yüzden seviyorum burayı. Belki de bu yüzden biraz daha az özlüyorum seni. Senin şehrinle avutuyorum kendimi. Sen anla işte. Ben bir isim bulamıyorum, her zamanki gibi. Tıpkı aramızda olanlara bulamadığım gibi. Neydi bu? Yazık bir ismi bile yok... Aşk desen değil, nefret desen değil. Küçük bir yaşantı galiba. Gelecekte hep özlenecek olan küçük bir yaşantı. Ama gerçekten şaşıyorum kendime. Önceden sana yazacağım zaman kalemi elime almam yeterdi, sebebi gözyaşı için. Garip, şimdi ağlamıyorum. Ve artık hiçbir şey hissetmiyorum. Ne sevgi, ne nefret. Bir gün böyle olacağımı söyleseler, hayatta inanmazdım. Komik gelirdi hatta. Oysa şimdi bir bir yaşıyorum. Ve öğreniyorum, minik bir öğrenci edasıyla… Ve sen de yoksun artık. Memleketine uzaksın, tıpkı benim gibi. Bilmiyorum belki de kilometre hesabı ile daha yakınsın bana. Ama kalben uzak olduktan sonra, madden yakın olsan ne değişir ki... Bir cevabı olmayacağını bile bile. Bunları neden sorduğumu ben de bilmiyorum… Aslında uzun süre yazmamamın, sormamamın nedeni buydu. Yüzleşmekten korktum hep. Çünkü kendimi tanımaktan ve içimde hala sen olduğunu görmekten korktum. Uzun süre elime alamadım, seni anlatan günlüklerimi. İçinde sen olan defterlerimi de açamadım uzun süre. Şaşıyorum kendime. Ne vardı sende bu kadar? Sen de bir insan değil miydin sonuçta. Hayır değildin işte. Sen farklıydın. Belki ben senin hiç bir şeyindim, ama sen benim her şeyimdin… Yanılmış mıydım? Yalan mı söylemişti gözlerin? İyi de neden? Bilmiyorum, cevabı yine bilmiyorum. Sevmek mi güzel, sevilmek mi derler ya. Sevmek… Çünkü sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın. Bendeki de öyleydi. Hatayı orada yaptım galiba. Sevildiğimi sandım… Yanılmışım. Olsun. Napalım. Seni sevmek güzeldi. Kızmıyorum sana. Hatta kendime de. Çünkü her şeye rağmen sevgiyi tattım senle…