Artvin'li Bayar Şahin

Artvin Borçkalı Bayar Şahin’i koydum aracımın cd çalarına dinliyorum.

Kah Gürcüce söylüyor şarkılarını, kah Artvin şivesiyle Türkçe.

Hiç bilmiyorum Gürcüceyi, babam da bilmez, birkaç yıl önce 90 lı yaşlarda ölen dedem de bilmezdi.

Gürcü olup olmadığımız hususunda kafam net değil hala. Belki Ahıska Türküyüz Türkçe bizim ana dilimiz.Belki de gürcüyüz de dedelerden birinden itibaren Gürcüceden kopmuşuz bir sebeple.

Olsun, yinede iç içe geçen kültürlerimiz nedeniyle ben kendimi gürcü olarak hissediyorum. Mühim olan da bu hissetmektir sanırım.

Gürcü Türk.

Bayar Şahin’i dinliyorum.

Gogni gogni diyor.

Galiyeram diyor.

Elia gogo diyor .

Merek diyor, galin diyor, bibi diyor, cevuz diyor.

Burnumun direği sızlıyor, gözlerim doluyor.

Üç yaşında ayrıldığım, hiç görmediğim Artvin’im geliyor gözlerimin önüne.Hiç tanımadığım, hatırlamadığım ata’larım.

Sanki yemyeşil yaylalarında uzun ve derin hatıralarım var.

Sanki sımsıcak çiçeklerinin ıtır’ını çekmişim burnuma.

Sanki başı bulutlara değen Kaçkarların güneyinde Utav’da kuzular otlatmışım.

Sanki görmüşüm Ersis’i, Sarıgöl’ü, Kobak’ı, Dubeteller’i, Barazeller’i, Dağazeller’i, Şavşat’ı, Borçka’yı.

Sanki Kafkasör’de boğa güreştirmişim.

Sanki bostana gitmişim bir kez.

Sanki metrelerce yağan kar hapsetmiş günlerce bizi ahşap tan evimize.

Sanki, sanki

Mereğinde otuna karışmış elim.

Kilerinden cevizini çalmışım babaannemin sanki, kokulu peynirini, tenekedeki kavurmadan iki çentik almışım sanki.

Çok yaşa Bayar sen çok yaşa.

Aldın götürdün beni Artvin’ime.

Büsbütün kopmuşuz Artvin’den, ne varki insan yaşlanmaya başlayınca aslına rücu etmeye başlıyor zahir.

Anasının dolmas, dedesinin kokulu peyniri bir kıymet kazanıyor ki sormayın gitsin.

Çok yaşa Bayar sen çok yaşa.

Aldın götürdün beni Artvin’ime.

Bekle beni Artvin’im, Yusufeli’m, Utav’ım vuslat yakındır.

Bekle beni.

G E L E C E Ğ İ M…….

İbrahim Erol