Arzunun kökü kalpte, sözün gücü histedir

İnsanoğlu arzulardan ibarettir. Yaşamı boyunca arzularını tatmin ederek haz almaya çalışır. Elde ettiğinde de kendine peşinden koşacağı yeni arzular oluşturur.

Kişinin yanılgısı arzularına ulaşabilmenin yolunun akıldan geçtiğine veya çok çalışmaktan, ya da birilerinin vaatleriyle önerdikleri yöntemleri ve kuralları uygulamaktan geçtiğidir. Bunların hiçbiri asıl yol değildir. Asıl yol kalptedir. Kalp aklın köküdür.

Akla değil, sadece kalbe yerleşen arzular mutlaka bir gün can bulur. Kişi arzusunu kalbine ekmemişse, tüm uğraşılara rağmen onu filizlendiremez. Akıl buradan doğar, şekillenir ve büyür. Kalpteki hislerimiz düşüncelerimize güç verir, hayat verir, ruh verir. Bu yüzden hisleri olmayan bir insan ölü bir insandır, onu ve fikirlerini yaşatan tek şey hisleridir.

Kişinin sözlerinin gücü de duygularından gelir. Duygusuzca kullanılmış sözler ve dualar ölü doğan çocuk gibidir. Kök ne kadar güçlüyse ve derinse, dallar da o kadar yukarı çıkar. Arzunun kalpteki kökü ne kadar derinse ve sağlamsa, onu elde etmek için gerekli fikirler ve düşünceler de o derece kuvvetlenir. Kalpten gelen sözlerin gücü mucizeler yaratır.  

Arzunun Külleri

Bugün bana dönüm…

Utancımdan kurtulduğum,

Tüm arzularımı yaktığım gün…

Bugün bana bayram…

Yanarken cezvede dileklerim,

Belki de kurtulduğum kendi küllerim…

Rüzgârla dans eden dumanında,

Ben de dans ettim kalbimde sana açtığım boşlukta…

Hepsini yaktım,

Birini bile bırakmadım.

Bir tek sana yer açtım,

Boşluğunda yüreğimin…

O an dünya bitti,

Hayat bitti benim için.

Aklımda kalan, yalnız Senin ismin…

Ç.M.

Hediye

Sars tüm bedenimi Deprem!

Çarp en hızlı tokadını Fırtına!

Düş önüme Yıldırım!

Attığım her yanlış adımda.

Yine de devam edeceğim yoluma,

Hediyem, Sana giden yolun sonunda.

Ç.M.

Tutku

Aşkın öyle yüce ki bende

Ne senin gücün yeter küçültmeye

Ne de benim, inkâr etmeye

Arının tutkusu çiçeğe,

Fidanın ise güneşe

Büyür gider günden güne

Ç.M.

Umutla Açan Çiçek

Gel umut, ek bir tohum da sen evime

Büyütelim birlikte, gönül bahçesinde

Dökelim yağmurun gözyaşlarını, sessizce

Okşayalım yumuşayan toprağı, sözlerimizle

Böylece, sürgün versin Aşk, gökyüzüne

Yayılsın çiçeğimizin kokusu, başka bahçelere

Tohum olsun tozları, başka gönüllere

Bal olsun, tatlı dillere

Ç.M.

Yangın!

Yangın, gönle düşen bir kıvılcımla başlar,

Kıvılcım alev alır, yürekleri yakar,

Yükselen alevler bütün vücudu sarar.

Artık bedene fazla gelir, taşar!

Sönmek için biri birine koşar,

Bilinir ki, Ateş Ateşle

Ya kavuşur söner,

Ya iki bedeni de yok eder!

Ç.M.

Çağla Meydan