- Kategori
- Kültür - Sanat
Asi Nöbeti
Asi Nöbeti
Yine gece yarısı, yine komşuları uyandırıyorum feryadımla
Sokak lambası bozulmuş görüyorum odamın camından
Sessizlik bir anda bozuluyor, yarasa çığlıklarıyla, gözümün önünden.
Yastığımda binlerce inci tanesi.
Ucu yanan parmaklarımı musluktaki buz gibi suya sokuyorum
Sokaklarda yağmurdan sonraki o koku, ıslak çam kokuları...
Rüzgâr yelken gibi saçlarımda yükselirken, Ayaklarım çıplak
Sıvası bitmemiş o balkonda.
Ölümü seyrediyorum ama. Ölümün yüzü yok
Sadece acımsı bir tadı var damağımda
Hiçliği seyrediyorum
Yine bir titreme kaplıyor bedenimi gece yarısı,
Bileklerimden kanlar süzülürken...
İnşaatta yine korku bileklerimden tuttu beni sıkı sıkı
Ya çökerse diyorum deprem olurda
Tek başıma öleceğim koca inşatta...
Zihnim yine saçma sapan oyunlar oynuyor benle
Korku buram buram geliyor burnuma.Bir duman gibi giriyor yüreğime sızıyor..Acabalarla
Yaşadığım yaşamaktan bıktığım şu hayat denen karmaşada
Karmaşa içinde ölmek istiyorum
Korku yine yüreğimde olsun
Yoksa ölümün tadımı olur...
Hem ben alıştım ona
Acıda bol miktarda olsun. Mutluluklar içinde anlamsız kalır benim yüreğim
Şımartılmamış yüreğime tuz döktüm,
Sonra dolaba kaldırdım günü gelip de
Kokmasın diye.
Tuğçe büber 2008
Yine gece yarısı, yine komşuları uyandırıyorum feryadımla
Sokak lambası bozulmuş görüyorum odamın camından
Sessizlik bir anda bozuluyor, yarasa çığlıklarıyla, gözümün önünden.
Yastığımda binlerce inci tanesi.
Ucu yanan parmaklarımı musluktaki buz gibi suya sokuyorum
Sokaklarda yağmurdan sonraki o koku, ıslak çam kokuları...
Rüzgâr yelken gibi saçlarımda yükselirken, Ayaklarım çıplak
Sıvası bitmemiş o balkonda.
Ölümü seyrediyorum ama. Ölümün yüzü yok
Sadece acımsı bir tadı var damağımda
Hiçliği seyrediyorum
Yine bir titreme kaplıyor bedenimi gece yarısı,
Bileklerimden kanlar süzülürken...
İnşaatta yine korku bileklerimden tuttu beni sıkı sıkı
Ya çökerse diyorum deprem olurda
Tek başıma öleceğim koca inşatta...
Zihnim yine saçma sapan oyunlar oynuyor benle
Korku buram buram geliyor burnuma.Bir duman gibi giriyor yüreğime sızıyor..Acabalarla
Yaşadığım yaşamaktan bıktığım şu hayat denen karmaşada
Karmaşa içinde ölmek istiyorum
Korku yine yüreğimde olsun
Yoksa ölümün tadımı olur...
Hem ben alıştım ona
Acıda bol miktarda olsun. Mutluluklar içinde anlamsız kalır benim yüreğim
Şımartılmamış yüreğime tuz döktüm,
Sonra dolaba kaldırdım günü gelip de
Kokmasın diye.
Tuğçe büber 2008