Aşık Veysel

Aşık Veysel’ i tüm Türk halkı tanır ve bilir. Hele yaşı benim yaşıma yakın olanlar kesin tanır. Ben bir Sivas’ lı olarak ayrı bir severim Aşık Veysel ve eserlerini.

“Ben giderim adım kalır

Dostlar beni hatırlasın

Düğün olur bayram gelir

Dostlar beni hatırlasın”
diye devam edip giden ezgisi kulaklarımda çınlar durur. Türk şiirinin büyük şairi, Ümit Yaşar Oğuzcan Aşık Veysel ile yaptığı bir söyleşide ozanımızı şöyle anlatır;

“Aşık Veysel, hayatini anlattığı bir şiirinde "Ücyüz-onda gelmiş idim cihana" diyor. Yıl 1894 oluyor hesapça. Sivas'a bağlı Şarkışla ilçesinin Sivrialan Köyünde dünyaya gelmiş. Anası Gulizar, bir yaz günü koy dolaylarındaki Ayıpınar merasına koyun sağmaya gittiğinde; oracıkta bir yol üstünde doğurmuş Veysel'i.” Bizim oraların kadınları cesur ve gözü pek olur, kendi kesmiş çocuğun göbek bağını. Basmış bağrına Veysel’ i dönmüş köyüne. Fakirlik bir yandan hastalıklar öte yandan büyümüş küçük Veysel yedi yaşına geldiği zaman çiçek salgını baş göstermiş, dedik ya fakirlik ve hastalık iki amansız bela. Almış iki gözünün Veysel’in bir daha geri vermemecesine. Tek arkadaşı sazı olmuş. Yine Ümit Yaşar Oğuzcan şöyle anlatır gerisini;” Babası meraklı adammış. Halk ozanlarından şiirler okuyup ezberleterek avutmaya çalışmış oğlunu. Sivas'ın köyleri saz sairleriyle dolu. Onlar da ara sıra gelip Ahmet emminin evine uğrarlarmış. Veysel ilgiyle dinlermiş calip söylediklerini. Babası, oğlunun ilgisini görünce; bir saz alıp vermiş ona. İlk saz derslerini, babasının arkadaşı olan Çamşıhlı Ali Ağa'dan almış. Ve gitgide, kendini iyice saza vermiş Veysel.” Ne yapsın Veysel çalmış söylemiş, gözleri görenlerden bile daha iyi kavramış dünyayı, ülkesini, çevresini. Çamşıhlı Ali ve Molla Hüseyin adlı saz ustalarından dersler aldı. Önceleri Pir Sultan Abdal, Yunus Emre, Aşık Kerem, Aşık Erzurumlu Emrah gibi ustaların türkülerini söyledi. 1933 'te Cumhuriyetin 10. Yılı için yazdığı destanının yayınlanması ve Sivas Aşıklar Bayramındaki başarısı dikkat çekti. Ahmet Kutsi Tecer'in de yardımlarıyla Veysel kırk yaşından sonra kendi eserlerini vermeye başladı. Çeşitli Köy Enstitülerinde saz öğretmenliği yaptı. Aşık Veysel, İki kez evlendi. İki oğul, dört kız babasıdır. Şiirlerinde yurt sevgisi, kardeşlik, birlik ve okuma sevgisi işledi. 21 Mart1973 Tarihinde "Sadık Yârim" dediği kara toprakla kucaklaştı koca Veysel. Kulaklarımızdan onun ezgileri hiç eksilmesin. Anadolu insanın bilge ozanını saygı ile anıyor, sözlerime onun

Can kafeste durmaz uçar

Dünya bir han, konan göçer

Ay dolanır yıllar geçer

Dostlar beni hatırlasın

Can bedenden ayrılacak

Tütmez baca, yanmaz ocak

Selam olsun kucak kucak

Dostlar beni hatırlasın...

Dizeleri ile son veriyorum.