Aşk, böyle bir şey !..

Siz, hiç âşık oldunuz mu ?..

Sevgilileriniz rüyâlarınızı süsledi mi hiç ?..

Aşk, derin bir duygu... İnsanın ayaklarını yerden kesiyor...

Damarlarımda akan kanın mecrası değişiyor... Çevredeki her şey o kadar güzel ki !..

Soğuk boyalı evler, mor boyalı devlet daireleri, asık suratlı banka veznedarı !..

Köşede ayakta yorgun duran yaşlı simitçi...

Sabah erkenden geçen çöp arabasının arkasında asılı duran yorgun adamlar...

Kentin işkencesi belediye otobüsleri ve uzayan kuyruklar...

Şu karşıki camdan halı silkeleyen bakımsız bayan...

Denizin kanalizasyonla buluştuğu o ''yemyeşil sular''.

Her gün aynı kısır döngülü mesailerde çalışan, bezgin yeşil gözlü kızlar...

Ne kadar güzelsiniz...

Evet, işte ben de yıllar sonra yeniden âşık oldum...

''Seviyorum var mı?.. Var mı diyeceğin...?..'' demek istiyorum !..

Eylül Ayında doğmuşum, bu mevsimde hep hüzün dolardı içime...

Hüzünlü şarkıları terkettim şimdi!..

Akşamları,aşk şarkılarının meftunuyum !..

Ey ağaçlardan aşağı isteksizce döne döne düşen sarı yapraklar !..

Kuru dallar arasından gözümü alan güz güneşi...

Sabahları evime süt getiren ‘erik gözlü köylü güzeli!..’ seni daha çok seviyorum bugün...

Arabamın dikiz aynasından seyrettiğim mavi İzmir yolları...

Çocukken saçıma sürdüğüm, ekşi limon suları...

Saçlarım, şimdi daha da güzel !..

Ayın, bulut arkasından bakışı hiç böyle duygusal olmamıştı...

Gecemi bölen çekirge sesleri, orkestra mı kurdunuz...?

Bir sonbahar akşamı rastladığım, balon satan kadınlar...

Daha önce de böyle güzel miydiniz ?..

Âşık olmak, her şeyi pembe görmek midir?..

Neden kırmızı bugün denizin yüzü ?..

Neden balıklar, ''Al renkli şâle bürünmüş'' yüzüyorlar...?

Sizi gidi kirli kediler !.. Hiç böyle güzel olmamıştınız ?..

Şarkılar bu kadar dokunaklı, şiirler bu kadar ''damardan'' değildi...

Hiç bir aşk ,bu kadar renkli değildi !..

Aşklarım, güzellerim...

Beni benden alan yumuk elli, ipek saçlı torunlarım...

Yanakları gamzeli, ikinci baharlarım,

Size, her sabah yeniden âşık oluyorum !..