Aşk çeker gider

yanıyor yüreğimiz sevdan ar*
hazan olur bulutlar..
hüzün yağar...
çilesinde süren eski zamanlar
deniz susar;
kıyıda zaman sayar dalgalar..
ve yanlızlığa ağlayan kayalar...
gök, yüzünü örter;
utancından yakamoz yanar..
ay çeker gider...

daha yaşanacak günlerimiz vardı
ömrümüz umutlara adandı
düşlerin büyüsünden de mavi,
mutlu bir dünya vardı..
mavi masal bahçesiydik,
masallardan daha öte güzellik..
ve çocuklar çağlayandı...
ırmak yiter
an biter gün döner..
sevdalar çeker gider...

anlarız
acıyla kırılır aynada tebessümler
anılar iz ki
silinsede duygular yürekleri mühürler
biliriz
biz oluruz ayrı-ayrı dünyalar
bilir iz ki
bu yolda ölümüne adımlar
izi kalır yağmur değil
gözyaşı akar gider

avuçlarımızı yalar eski bir yel;
içimiz haykırsada,
susarız avaz-avaz..
kalbimiz çiğlığımız...
kendimizi dinleriz biraz.
..."gülen az, gülen az
...ağlayan çok gülen az"
türküler ki dilimiz, anlarız,
ve ağlarız..
gül çeker gider...

şarkılarda
bir başka deniz gezeriz,
fırtınadan şikayet etmeyiz;
limansız, rotasız ve kaptansız
ufka giden dönülmez gemileriz..
ve yalnızız..
son menzile yakınız...
söz biter,
saz susar..
aşk çeker gider...



(*ar: Lazca dilinde bir, tek)

"MAVİ ÇOCUK"... denizinden.