Aşk değil bir ihtilal bu!

Aşk değil
Bir ihtilâl bu!
Ayaklandırarak zümrütünü
Solgun çimenlerimin.
Yeniden varetmek gibi bir ustalıkla
Gül kokusuz baharlarımı...

Kaç hazan yaşamışken
Olanca ağırlığı ve hüznüyle
Normunu bozarak iklimlerimin
Kaç bahara çevirdin ömrümü...

Aşk değil
Bir ihtilal bu...
Kökünden devirip yaşlı çınarımın
Tırtıllanmış gövdesini.
Filiz filiz yeşeren heyyulamın
Müsebbibi olmak hoşluğuyla...

Yağmursuz çatlayan toprak
Tam kalbinden
Nasıl susarsa anaç bereketine
Yırtılan bulutların:
Sensizlik ölmek gibi
Bir duygu çalıyor
Bu kül kokan ruhuma, biliyor musun?

Hey yar!
Gezdir yüreğimi diyar diyar
Kor tutkulu meteorların derinliğinde.
Bütün okyanuslar gözlerin
Kadar derin,
Bütün fırtınalar;
Bu aşk kadar öfkeli olsun!
Her açan çiçek,
Her kanatlanan böcek,
Bir fecrin merhabası olsun!

Ve sen; gözleri iki dünya,
Ve sen; bulut bulut gömerek
Mağrur bakışlarını
Kan güllerimin denizine.
Ve sen; Bir ihtilâl gibi dağıt
Yaşama aç tümden
Yoksul dokularımı!...

Aşk değil
Bir ihtilal bu, biliyor musun?