Aşk ve kin

İçimizdeki yaşam heyecanı azaldıkça, hüzün yuva yapıyor kalbimizde…

Aşk, insanın kendisiyle tanışmasına benziyor...

İnsan en çok kendine benzeyeni sevebiliyor.

Ve kendini yalnız, bir garip hissettiğinde sevdiğine bak, yoksa aynı duyguları mı yaşıyor sevdiğin de?

Kim bilir, belki de..

Hatalı ya da eksik yaşayışlarımızın tek suçlusu insanın kendisi mi yoksa karşı taraf mı?

Çünkü ne zaman doğru sansak bir zaman sonra yanıldığımızı anlıyoruz.

Ve acı çektikçe, her acı da kendi içimize gömülüyoruz…

Her ilişki sonrasında,

Biraz yıpranıyor,

Biraz kirleniyor,

Biraz daha acı biriktiriyoruz...

Ne garip; hepimiz her şeyden şikâyet edebiliyoruz...

Ama hiç birimiz kendimizden şikâyetçi değil.

“Bize verilen akıl eksik, bu nedenle böyle yaptım”, dediğimizde yok.

Akıl da, aşkta insanlara hep aynı mı verildi acaba, bunu bilen de yok.

Ayrılıklarımızda dahi tek suçlu karşı taraf…

Biz hep masum çocuklarız…

Ama gariptir; insan en çok sevdiğine zarar verir..

Birde kendisine…

Kırılıyor, dökülüyor tekrar kırılıyoruz, bu kısır döngünün içinde bitiyor yaşam..

İçimiz dışımız hasta, mutlu değiliz, içimiz kirli, içimiz pasaklı, içimiz eksik….

İspat gerekmiyor bunun için…

Kendimizi kandırmamıza da gerek yok…

Hastanelere bir bakın, yeter..

Ya da ilaçlara ödenen paralara…

Silahlara ödenenlere benzer bir rakamı..

Çünkü en çok hasta olanlar en çok mutsuz olanlardır hep…

Silahlar ve ilaçlar.

Aşk ve kin gibi birbirine benziyorlar…

Yazar: Mustafa Çifci- Aşk Yazarı www.mustafacifci.com

facebook.com/askyazarimustafacifci

t@mustafacifci

İnstagram:mustafa_cifci

 Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır.