Aşkın -de hali..

İki ucu keskin bıçak gibiydi aşk.

Gitmek, dönüp baktığınızda büyük bir boşluktan ibaretti. Kalmak, o boşluğun içinde kaybolmak.

Biliyorum, alışkındım aslında böylesine git gellere. Ama bazen bir sebep gerekir yazmak için.

Vazgeçmek ya da geçmemek değildir aslında önemli olan.

Sesiniz yabancı geliyorsa artık size, aynalarda tanıyamıyorsanz kendinizi..

Uğraşmayı bırakın artık..!

Dilinizde tanıdık bir melodi ile o bıçak kesiği acıların ortasında yaranızdan umudu kanatırsınız.

Kanadıkça azalır..

Azaldıkça umutlanırsınız.

Ezberi yapılmış şiire benzer aşk.

Alıp kalemi elinize, susa susa yazdığınız mısralardır aslında.

Binlerce tarifi varken siz tarifsiz acıların içinde yitip gidersiniz.

Umulmadık ayrıntılardan medet umar, belkilere bel bağlarsınız.

Ne konuşmar kâr eder o zaman ne de uzun uzun susmalar.

İşte o anlarda ardarda sıralanır harfler benim kalemimde.

Bazen mağlubiyeti izlersiniz fütursuzca bazen bir hayalin peşinden sürüklenen maceraperesti.

Ama aşktır bu;

Kendisi gibi

Aşığının da vardır binbir hali..