Aşkın da gereği yok, asaletin de!

Aynı dili konuşuyoruz; adı ayrılık.
İkimiz de aydınlık istiyoruz; etrafımız hala loş.
Hoş; kendi kendimizin güneşiyiz ama;
Biz ayrıyız birbirimizden;
Tek başımıza güneş olsak da boş..!
Kalbimizdeki o büyük enerjinin birbirimize ne faydası var...
Ne faydası var başka gönülleri ısıtmanın birbirimizi ısıtmadıktan sonra.
Ne faydası var gökyüzünde parlamanın birbirimize uzak olduktan sonra.
Ne faydası var doğmanın birbirimiz için doğmadıktan sonra;
Ve ne faydası var kavuşmanın birbirimize kavuşmadıktan sonra.
Yaşamanın ne gereği var içimizde büyüttüğümüz dağ gibi engelleri aşamadıktan sonra.
Ölmenin ne lüzumu var birbirimiz için ölmedikten sonra.
Sevmenin de gereği yok, sevilmenin de,
Başka kalplere padişah edilmenin de.
Ben senin yüreğine hükmetmedikten sonra,
Aşkın da gereği yok, asaletin de.
Dur;
Ağlama boşuna.
Göz yaşlarının da gereği yok
Aynada kendini göremeyen o güzel gözlerinin de.
Konuşma;
Yalanlarının da gereği yok
Gönülden söylemediğin sözlerinin de..!
Hayalini de al benden gerçeğini de
Ve git şimdi..!
O senin yalan aşk ateşinin,
Külünün de gereği yok, közlerinin de.