Aşkın Ölümü

Danimarkalı düşünür Soren Kierkegaard bir kitabında, Aşkın en güzel ve samimi halinin özgürlük oldugunu, etik olan olgularınsa aşkı sıglaştırdıgını, etik olanın estetigi, özgürlügü öldürdügünü, aşkı basitleştirdigini anlatır. Etik kelimesi eski yunanda iyi yaşam ve ruhun mükemmelliğiyle açıklanmış olsa da bu kelimenin bir kısmının yazılı olmayan kurallardan meydana geldigini biliyoruz.. İyi davranışlarda bulunabilmek iyi işler  yapabilmek (kime ve neye göre iyi yi tartışma gerektirse de)  için eylemlerimizi uydurduğumuz kurallardır... Günümüzde aşkı bu derece sıglaştıran, içini boşaltan tam da budur...

Aşk yaratıcı bir etkinliktir. Etik olanda ise .çözümleyici, eleştirici, sorgulayıcı bir yapı vardır. Bu noktadan itibaren de iki ana doğrultu kendini göstermektedir.. ''Olanı yapılanı saptamak" ''olması yapılması'' gerekene işaret etmek... Bütün bu belirlemelerden sonra çağımızda bireyselleşmenin insanlar ve insanlar arası ilişkilerdeki etkisinden bahsedebiliriz. Her şeyden önce insan artık tek başına bir birey olarak konumlandırılmakta ve yaşadığı toplumsal hayatta en yakınından en uzağındakine kadar kurduğu ilişkilerinde sadece kendini yaşama, yaşatma gerilimiyle yüklenmektedir.

Bu gerilim de, insanın insanla olan bağını deger bağlamında koparmakta; yüzeysel ilişkilerin çoğalmasına neden olmakta ve ilişkilerde çıkar sağlamayı daha ön plana geçirmektedir. ''Her şey geri döner, ama dönüşmüş olarak''..Estetigin, ve özgürlügün kısaca aşkın ölümünü görmekten yorulmuş biri olarak en azından paylaşabilmenin mutlulugunu yaşamak adına Soren Kierkegaard'ın kitaplarını okumanızı tavsiye ederim. Şairin dedigi dogruysa. Kendini iyi saklayan, iyi yaşarmış.

Aşkla kalın..