Aşkta ikisi de olsun…

Bırak, aşk seni sürüklesin. Kendini öylece bırak… Aklını kaldır bir rafa. O rafı da göz hizanda falan seçme. Sanki ona hiç ihtiyacın olmayacakmış gibi kaldır onu ortadan. Sadece getir yüreğini, ezdir taşlara…

Ve zaman bırak senin olsun. Seni kör etsin, lal etsin… Zaman öylece geçsin. Farkında olmadan izle eksilmeyi. Sen dokunamadan, avuçlarından gittiğini..

Rafa kaldırdın ya aklını. Şimdi indir onu raftan. Tam zamanı. Sevincinde köstek olur diye ortadan kaldırdığın aklını, getir şimdi üzüntünde sana yardımcı olmasına zorla. Kalp küser de, akıl küsmez mi?

Severken kullansaydın aklını? Olmaz! Aklın sana yol buyurur. Seni mutluluktan alıkoyar. Göremediklerini önüne getir. Korktun dimi? Şimdi anladın sen onu. Neden saklamışsın aklını. Unutmuşsun bile, düşünsene çok ilginç başın bile ağrımamış. Kalbinin çırpınmalarının arasında olsa da fark edilmemiş.

Sen şimdi getir o aklı, koy önüne. “Gel, bana anlat, nasıl bu hale düştüm?” de. O akıl bilemez mi sivrilecek yerlerini. En sevdiği işe soyunmaz mı aniden, yerden yere vurmaz mı seni? Öyle bir vurur ki, kendini aklını uzaklaştırmaya çalışırken bulursun. Çalışmasın diye duvarlara vurmak istersin. O da durur durur, “Sen çağırdın beni. Gider miyim hiç? Besleneceğim ciğerlerindeki havadan, kalbinin pompaladığı kandan. “ Bir bir çıkarır karşına, “Orada gönül değil akıl işi vardı beni çağırmadın” der.

Merhamet eder uykusuz geçirdiğin gecelere. Seni azad eder ama küçücük fısıldar. “Bir dahakinde böyle arayı açmayalım.”

Hikâye. Yapamazsın, aklın biraz işe katılsa, görürsün eksiklerini sevdiceğinin. Bunlar iki farklı doku. Kalp atar, beyin tutar. Aralarındaki ilişki böyle. Biri olmadan da biri olmaz. Aslında önce akıl görür kızı. Ama hep kalp tavlar. Rivayettir, akıl kıskanır kalbi bu yüzden.

Sen! Aklını da koy, kalbini de. Sadece kalp illa kaçırır onu. Aksilik olduğunda, ne yazar kalp dese “ben kanı pompaladım, daha ne yapayım?”. Diyemez. Akıl da beyin de gelecek oraya. O zaman kalp daha uzun sevebilecek. Kalp olacak ki akıl daha toleranslı olacak. Birken iki seveceksin. İkisi de giderse peki, bir dene midenle sevmeyi…