Ateş Rüzgâr ile alevlense de vazgeçme

Unutmak hiç hatırlamak hiç görmemiş yaşamamışçasına unutmak kolay mıdır? Hiç zannetmiyorum. Ama unutmak yerine hatırlamamaya çalışmak en güzeli midir?

Haftalar aylar yıllar geçse de unutmak o kadar kolay değildir. Tam unuttum derken veya öyle zan ederken onun kokusu öylesine gelir ki unutmaya çalıştığına bin pişman olursun.

En iyisi hatırlamamaya çalışmak mı? Akışına bırakmak mı? Yüreğinde o güne ait küllenmiş mazinin izleri yeniden tutuşur seni yakmaya çalışırsa hiç önemsemeden yoluna devam etmek mi? Yoksa yeniden alevlenen alev bir daha sönmemecesine yanar ve bir daha sönmez.

Zaten unutulmaya çalışılan vefalı olsa idi terk etmezdi sendeki bu aşkı güzelliği görmeyen için böylesine yanmak kül olmak onun için değmez değer mi? Evet değer çünkü onunla aşkı sevgiyi yüreğinde tutuşturdun onunla yandın öyle ise düş peşine senin değerini anlayana kadar kapısında bekle seni azarlasa da sesini çıkarma bekle.

Ateş rüzgâr ile alevlense de vazgeçme. Kabuk bağlayan yaralarınyeniden kanasa da ona şefkatle merhametle yaklaş ama vazgeçme sevmekten.

Yanmayı ağlamayı aşkın güzelliğini kokusunu yüreğinin kıpır kıpır canlanmasını onunla öğrendin onunla yaşadın tüm hatalarını görmezden gel insanız beşeriz şaşarız makul olmak sevdiğine sahip çıkmak en büyük erdemdir.

Mehmet Aluç