Avare fırtınalar

Fırtınalar kopardım
Hali perma perişan
Şansızlıkların gazabında
Uzanacak ellere hasret bağrımdan.

İstedim, istedim hep ama hep seni istedim
Yalnız günlerime bir çare
Sensiz geçmişe bir örtü olasın istedim.

Yetmedi güzelim, yetmedi
Ne bunca istek
Ne de bunca çabamın, inadımın sonucu
Fırtınalar.

Estikçe ben,
Beni aştım, yıkar oldum duygularımı
Bu ben değildim artık
Bunca harap, bunca dökük.

Ne varsa elimde söktüm aldım
Sana vereyim, yalnız sana eseyim istedim
Yıktım dağları, direndim tüm engellere
Aşıp herşeyi yalnız seni aradım.

Anlayamadım hiç
Yıkılanların sana uzanan yollar
Direndiğim engellerin
Bana açılmış derman olan kollar olduğunu.

Anladıkça yıkılan duygularımı
Ben, daha bir yorgun
Hissettikçe yalnızlığın sancılarını
Ben daha bir vurgun oldum

Bitirdi beni bu deli fırtınalar
Kalmadı aklımda doğru dürüst
Ne geçmiş, ne bugün, ne de yarınlar.
Yalnız sendeki temiz duygular
Ancak benim gönül penceremi aralar.

İşte o zaman, uçup gider
Bende hiç dinmeyen
Hep ama hep seni bekleyen
Bazen duru, bazen azgın avare fırtınalar.

Yılmaz Yörü

<ı>(c) Bu <ı>ş<ı>iirin her t<ı>ü<ı>rl<ı>ü<ı> telif hakk<ı>ı<ı> <ı>ş<ı>airin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.