Aya bakıp dua ettim.

Kışıları çok soğuk geçer EREĞLİ nin. Oturduğumuz evin büyük bir bahçesi vardır. Kışın kar yağdığı zaman her taraf bembeyaz olur, ağaçlar buzdan dallarla bambaşka bir görünüme girer geceleri. Hele o tertemiz havada bulutların arasından, bembeyaz parlayan aylı gecelerde mehtap insanı bambaşka bir dünyada yaşıyormuşsunuz hissi verir. Sanki uzayın herhangi bir naktasındaymışım gibi hissederdim kendimi. Bütün sorunları unutup, yeni bir dünyaya merhaba demek gelirdi içimden. Gökyüzüne bakıp dua ederdim. Ay'a bakarak . 

Bir defasında dua ettim bir an önce İzmir'e gideyim diye. Çünkü orada yaşayan ailemi çok özlemiştim. Hele babamı. Ve dualarım kabul oldu . Ben izmir'e gittim. Ailemle hasret giderdim. Bir ay boyunca, babamla özel olarak ilgileniyordum. Çünkü onda bir durgunluk vardı. Hiç böyle görmemiştim. Yılbaşına biraz kalmıştı . Babamda hiç bir hareket yoktu. Oysa daha önceleri, babam, bir ay önceden hazırlanırdı. Yemek listeleri yapılır, alınacaklar alınır, tatlı bir telaş sarmasına neden olurdu hepimizde. 

Babacığım rahatsızdı, bunu fark etmiştim. Gecelerin olmasını hiç istemiyordu. Uyuyamıyordu, bizimde onunla oturmamızı istiyordu ama biz oturamıyorduk. Onu doktorlara götürdük ama bir türlü düzelemiyordu. Aşırı gergindi. Sürekli televizyon da haberleri izliyordu. Irak savaşı çıkacak diye bütün haberleri izliyordu. Eski bir asker olduğu için bu onu çok ilgilendiriyordu. Hatta o yüzden kendisi ile biraz atışmıştım. Artık bütün kanallardaki haberleri ezberlediğimizi söyleyerek. Galiba onu biraz kırmıştım. Bana biraz darılmıştı. Bazen biz baba kız tartışırdık. Babam çok otoriter bir baba idi. Ben de hep baş kaldıran bir yapıya sahiptim. O yüzden hem birbirimizi çok sever, hem de sürekli tartışırdık. Hem de birbirimizi üzeceğiz diye ödümüz kopardı. 

Babamla aramızda korkunç bir sevgi vardı. Ben hayatımda yaptığım her şeyi onun için yapardım. Her zaman önce onu düşünürdüm. Ona isyan ettiğim günlerde bile ona tapardım. Benim için hiç korkmadan arkamı dayadığm çok sağlam bir kaleydi adeta. Hiç kimseye öylesine güven duymadım bu güne kadar. Hayatımdaki en değerli insandı. Tabii çocuklarım olmadan önce 

Evlendiğimde, babamı, döktüğü göz yaşlarını unutamam. Şimdi benim terliklerimi kim verecek ? Diye çok ağlamış arkamdan . 

Evet ne yazık ki şimdi ben ağlıyorum onun arkasından. Babamla ben ayrılamaz bir bütündük . Onu kucağımda gönderirken benim de ruhum onunla birlikde gitmişti yok olmuştu... HİÇ BİR ZAMAN ONA ONU NE KADAR SEVDİĞİMİ SÖYLEYEMEDİM. SANIYORUM O DA BANA SÖYLEYEMEMİŞTİ. AMA BİLİYORDUK. 

Ben aya karşı dua ederken böylesine kötü bir olayı yaşayacağım asla aklımdan bile geçirmemiştim.