Ayaklanıyoruz, ayaklandırıyoruz.

Türkiye’ye neler oluyor? Siyahlar giyiyoruz artık, matem tutuyoruz. Askerlerimiz ölmesin istiyoruz. Hepimiz Mehmetçiğiz, hepimiz Mustafa Kemaliz, hepimiz şehitiz diyoruz.

Meydanları dolduran kalabalıklar artık mahalle aralarına taşıyor. Mahalle ayaklanmaları görüyoruz. Hatta kalabalık olması bile önemli değil, Türk Bayrağını eline alan, yanına 3-5 kişi toplayan eylem yapıyor. Tıpkı geçen gece, gecenin 11’de bizim caddeden geçen 5 genç gibi. Türk Bayrağı ellerinde bağırıyorlardı; Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez…

Benzer bir eylem ama daha kalabalık olarak, bir semt ayaklanması yaşandı bugün İzmir’in Yeşilyurt semtinde. Bugün, büyük bir kalabalık, bir semt ayaklanması yaptı. Evet semt ayaklanması. Belki siz duymadınız ama bizim komşular, arka mahallenin komşuları ve onların komşuları el ele, polis eşliğinde seslerinin son raddesine kadar ve hatta bütün güçleri ile seslendiler onları hiçbir zaman duymayacak kişilere. Eyleme katılamayanlar ellerinde Türk Bayrakları ile balkonlarından katıldı gerek sloganlarla gerek ıslıklarla ama katıldılar.

Ne hale geldik, ne hale getirildik.

Yanlış güdülen politikalar, yaltaklıklar ve yalakalıklar sayesinde her yerimiz siyah kurdele, seslerimiz kısık işi gücü bıraktık eylem yapıyoruz.

Toplu yerlere gitmekten korkuyoruz bombalar üstümüze yapmasın diye. Çöp kutuları artık sadece çöp kutusu değil. Herkes potansiyel şüpheli…

Kanserli hücreler gibi çoğalan karanlığa inat ışıklarımızı yakıp söndürüyoruz.

Sesimizi duyun, bitsin bu işkence.

Ama daha çok kan dökülmesin, anaların yüreği kanamasın.

Cumhuriyetimizin 84. yılını kutlayacağız içimiz buruk, üzerimizde siyah elbiseler, elimizde Şanlı bayrağımız, dilimizde aynı slogan ŞEHİTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ.

Oysa her şey daha farklı olabilirdi.

Üzgünüm hem de çok.