Ayaklar baş olunca...

Ayaklar baş olunca,

Öyle ya da böyle birileri ‘usulsüzlükten’ yakalanıyor. Gölgesinde oturmadığı çalı dibi kalmamış. Kaçmayı, erdemli olmaya tercih ediyor. Ve bu ülkede kendisine ‘Sayın…….’ diye hitab ediliyor.

Bin bir güçlükle okuyosunuz. Sevdiğiniz bir çok değerden, hayatınızdan feragat ediyorsunuz. Üniversiteyi bitiriyorsunuz, çok değil sadece yeraltında, maden ocağında çalışabilmek için balta ve kazma kullanabilme kabiliyetiniz, diplomanızın önüne geçiyor… İş bulamıyor ‘aç kalıyorsunuz’ size sadece işsizler ordusu diye hitap ediliyor.

Hainlere, katillere ve bunlara bir şekilde çanak tutanlara, ‘hiç yüzleri kızarmadan’ yaptıkları sinsi planları anlatsınlar diye, devletin parası verilip rüşvete kurumsal bir kimlik kazandırılıyor.

Gencecik bir civan düşüyor toprağa düşman bir kurşunla. Biz, oğlumuzu, eşimizi, canımızı şehit veriyoruz. Bize ‘şehit aylığı’ veriliyor.

Bizden daha aç olanı da vardır diye ekmeğimizi paylaşıyoruz, ‘bir fenerin gölgesinde’ karanlık ellerde kayboluyor.

Daha haritada bile yerini gösteremiyeceğimiz ülkelerdeki insanlara ‘İnsani Yardım’ konvoyları gönderiyor devlet, kendi mahallemizde hemen yanı başımızda insanlar aç, insanlar üşüyerek sabahlıyor.

Bölüp parçalamayı, kardeşçe yaşamaya tercih edenler devletin meclisinde kendisine yer buluyor. Kendini yasalardan ve kanunlardan üstün görenler, devlet içinde devlet oluyor.

Parası yada sigortası olmadığı için insanlar, devlet hastanelerinde yer bulamıyor. İşsizlik maaşıyla yaşamaya çalışıyor. Tam doymuyor, çokta ısınmıyor belki ama ayakta da uyumuyor !

………………

Birileri duyar mı bilmem. Ama bu ülkenin yüreği kanıyor, yüreği kan ağlıyor.

Saygılarımla,