Ayıkla babam ayıkla!

Babam, kulakları çınlasın; her daim kontrol eder.

Neyi eder diyeceksiniz tabi. Bir sürü şeyi. Tekrar tekrar kontrol eder, not eder.
En olmayacak şeyleri bile. Hatta iş alışkanlığı işte; altına tarih atıp bir de güzelce imzalar.

Bir keresinde, bir müddet uzaklarda olmam gerekiyordu. Neden sonra döndüm.
Babamın notlarından biri şöyleydi:

'Falan adresteki hanenin mutfak camı; (bu, bizim ev oluyor!)
filanca tarihte, falanca havada;
komşu mahalleden gelerek bu bahçede oyun oynayan,
ve oyun olarak birbirlerine taş atmayı seçen,
taş yerine ise ayvayı tercih eden,
sevimli fakat yaramaz .... kuruları tarafından kırılmış;
tarafımdan filanca tarihte falanca kişiye değiştirilip
filanca miktarda para ödenmiştir.

Bu durumda, ayvayı atan taraf onlar, yiyen taraf biz oluyoruz.

Tarih, imza, isim, baban'

Aslında çok daha sevimli ve özet bir şeydi yazdığı...
Bulsam da aynen onu yazsam...

Yok ama, amcam da aynen böyle; geçen gün dikkat ettim de...
Onunki de meslek icabı diyeceğim ama yok yok, genlerinde var...

Rahmetli büyük babamdan geçme, demek ki...

Neyse, diyeceğim odur ki; bankaların hiçbiri babamdan kâr edemiyor.
Bankacı arkadaşlar varsa okuyan, duyurulur! Her ay, bankalardan gelen
tüm evrakları alıp kontrol ediyor ve yanlışlarını bulup bildiriyor, düzeltmeler
yaptırıyor. Her eve bir tane lâzım babamdan yani!

Ben ise, onun kızı olarak, onun kadar kesinlikle olamıyorum ve bana hep bu konuda söyleniyor, o ayrı! Onun bu işe yarar titizliği ve detaycılığı, sonuçta benim kendimi
'kötü' hissetmeme neden oluyor yani!

'Diyeceğim odur ki..' diye başladım ama yarısını halâ diyemedim...
Geçen gün, özel bir kutlama için yemeğe çıktık. Hesap 50 lira geldi diyelim...

Kredi kartından, yanlışlıkla ne kadar çekilmiş dersiniz...

5 bin lira!!!

Bakmasa görmeyecek, görmese müdahale edemeyecek,
müdahale etmese, sonradan oturup pirinç taşı ayıklayacak, kulaklarından dumanlar çıkacak!

'Ayıkla babam, ayıkla' olacak ondan sonra da...

Sevgiler