Aynalar

    Günde kaç kez aynanın karşısına geçiyorum acaba?

    Ben aynaya baktığımda karşımda gördüklerimden memnun olmak isterim, memnun olmadığım anlar da azdır zaten.

    Mesela içi gülen bir çift göz beni mutlu kılar , yaşadığımı hissederim.

    Gülümsemem o gün günümün güzel geçmesine katkıda bulunur.

    Hele kahkaha atıyorken aynaların karşısındaysam

    Pozitif bir enerji yaydığımın farkına varıp sevgi dolarım.

    Düzgün görünen halim beni motive eder.

    Aynalarda görünenlerin dışında bir de ruhum var, onu göremiyorum tabi.

    Yaşanmışlıklarım,

    Kaçırdığım fırsatlar,

    Kaybedişlerim,

    Unuttuklarım, unutamadıklarım,

    Pişmanlıklarım,

    Silemediklerim,

    İşte bunlar görünmeyenler,

    Bunlar içimdekiler...

    Bazen içime ayna tutup bunlarla yüzleşmek isterim.

    Eğer hazırsam üzerinden geçen zaman ,yeterliyse ruhumun derinliklerine inmek ağır gelmediği gibi bir de hafifletir bile beni.

    Yaşananlar zaten olgunlaştırmıştır, hepsi birer deneyim olmuştur, bir vakitler bunalıma iten durumların hepsi birer armağan bırakmıştır beni terk edip giderken.

    Aynada görünen ve görünmeyen aksimle küs kalmam, kalamam.

    Zaten bizler aynalara ne veriyorsak, onlar da onu geri vermiyorlar mı?

    Böylece ben de

    İçimle, dışımla cesaretle yüzleşirim zaman zaman.

    Yanlışlarımı, hatalarımı görür,

    Düşünürüm,

    Üzülürüm,

    Ağlarım,

    Ardından

    Sevinirim, çok sevinirim.

    Çünkü gördüklerimin hepsi ben’im.