Ayşem Yenecek Acılarını(videolu şiir)

Uykusuz ve terkedilmiş gecelerin,

Amansız ölümleri olur, bilir misiniz?

Dağların ardına kar yağar,ateşlerin üstüne,

Karanfiller solgun,karanfiller çatlar susuzlukta.

Ve ufuklar kızıl,tenlere poyraz değer,hırçın.

Bir ben bilirim Ayşem,

Nasıl sıtmalara tutulduğunu,

Bir ben bilirim,sendeki fukara yarasıdır.

Bir ateş parçası,süzülür içime,yakıyor Ayşem.

Sol yanımı kış vurur,sarıyor bir sızı.

Sağ yanım mısralar yakar,müthiş dünyalar düşünür.

Ve ellerim gecelerin ıslaklığında,felaketimsin.

Bıyıklarım çığ tutmuş,gözlerin nazlı.

“Düşün”, yangınlara vurgun,

“Düşün”, uzak deryalara tutkun,

“Geleceğin”, gürbüz yarınlara hasret,

“Geleceğin”,kardeş öpmelere düşkün

Gözlerin kahrediyor böyle beni

Ah nasıl anlatsam Ayşem!

Seni hangi şiirle anlatmak mümkün?

Bir bilsen,acıların nasıl damlar içime,

Bir bilsen, nasıl,usul usul….

Anadolu’da her çocuk biraz gariptir,belki de yoksul.

Düşer aklıma gözlerin,dudaklarım üşür.

Oysa kök saldığın toprak bereketlidir,bire bin verir .

Ama umudun üryan,umudun nazlı..

Kırılgan rüzgarlarda uçuşur….

Bakarım geceye, zamanlar tenha

Amana gelmiş ay ,doğar inceden

Dağlara vurur gölgesi,gece beyaza çalar

Ovaların üstüne mavi,

Rüyamda kırık bir ayna,susar gözlerim,

Tuhaf bir elma kokusu kuşatır beni,apansız

Aklıma dolanır yeşil bir ağaç.

Şiire volta atar fikrim,

İlktir parmaklarım kan kusuyor,

ilktir titremelerim

Saçlarını rüzgarlara veriyorum,

ve yanağında bir gülücük belirir/vakitsiz

İçime damlanır hasretin,

Tutkular tutar ellerimden

Vururum kendimi yollara,aklımda sen

Yürürüm karanlıkların üstüne,kırık dökük

Yürürüm inceden…

Ayşe,bir kız çocuğu,gözleri mor menevşe.

Yener bütün acıları,yener aynayla gülüşünce.

Sevmeleri hoyrat, sevmeleri yiğit,

“Yeter bu yoksulluğum” der,”fukaralığım yeter”.

Bir tel kıvırcık saçlarından uzayıp gider.

İbrahim KAYA-2007

Aşağıdaki linkten yazıyı sesli dinleyebilirsiniz

http://www.youtube.com/watch?v=rYOCIRd_zic