Baba evi

Nereye gidersen git, ne yaparsan yap, ne kadar yol kat edersen et geldiğinde en güvende olduğun yerdir “baba evi”.

Sabah sıcak ekmeğin kokusunu yatağında duyduğun, içeriden gelen anne sesi ile huzur bulduğun, en büyük derdinin “yarın ne giysem” olduğu, temizlikten, ev işinden, yemek pişirmekten muaf olduğun bir nevi tek tatil alanıdır.

Kanayan yaranı saracak, ateşlendiğinde başında mekik dokuyacak, eve geliş saatinde camda karşılanacağın tek evdir.

Burnun düşse kaldırmadığın, anne himayesinde kendini sağlama aldığın, en olağan halinle olabildiğin huzur yuvasıdır.

Bir ihtiyacın olduğunda seni senden çok düşünen, akşam başını yastığa koyduğunda hemen uykuya dalıverdiğin, en rahat odaların olduğu evdir.

Daima çocuksundur o evde!

Ne kadar büyürsen büyü annenin minik kuzusu, babanın kıymetlisisindir.

Her daim seni izler iki çift göz. Üzülsen gözyaşın, düşsen kanayan dizin oluverir. Koruyucu melekler gibidir anne ve baba.

Seni kendine görev edinir.

Bütün değişimlerine onlar tanıklık etmiştir. Seni onlardan iyi kimse tanıyamaz.

Hangi yemeği sevdiğini, hangi işte başarılı olabileceğini, sevdiklerini ve sevmediklerini en iyi onlar bilir senin kadar.

Bir gün ya okumak için, ya evlilik için yada başka bir sebeple ayrılırsın o çok sevildiğin yuvandan.

Artık gerçek hayatı tanıma vaktindir.

Her işle başa çıkabilmenin zorluklarını tanırsın. Artık hiç kimse çayının şekerini annen kadar güzel ayarlayamaz.

Hiç kimse sana babanın verdiği “her şeyden muafsın” duygusunu yaşatamaz.

Hiçbir pırasalı börek anneninki kadar güzel olamaz.

Yoğurt çorbasını kimse annen gibi yapamaz. Ve kerevizi kimse annen kadar kokusuz pişiremez.

Yiyeceğin peynirin nasıl olması gerektiğini sen bilirsin artık. Damak tadını kimse baba evindeki gibi düşünür olamaz.

O çok sevmediğin market alışverişleri de ellerinden öper  tabii, kimse annen gibi “sen otur” deyip de kendini ortaya atmaz.

Yani asıl şimdi büyümüşsündür. Sana yapılan, sağlanan her rahatlığı senin kendine yada evlatlarına sağlama vaktin gelmiştir.

Kavanozda biten Türk Kahvesi tamamen senin suçundur. Tuz yoksa bu senin düşünememendir. Kırışık gömlek giysen bu senin ayıbındır.

Yani demem o ki; hoş geldin dünyaya!

Baba evinden çıkman demek “artık hayatla karşı karşıyasın demektir”.