Babam, gücüm, ustam...

Babam...
Küçük, minicik bir bebektim. Kollarında, ellerinde büyüdüm.
Beşikten düşecekken ayaklarınla tuttun beni.
Tırnağımı keserken etimi kanattın diye saatlerce ağladığını hatırlayabiliyorum hayal meyal.
Kocamanken ben üstüme çaydanlık devrildiğinde ellerinle tutup atmıştın, yanmıştı ellerin, umursamamıştın...
Kreşe götürürken beni daha altı aylıkken, gözlerimi açıp annem yerine seni gördüğüm için ağladığımda sen de ağlamışsın herkesin içinde, arabada. Sonra dayanamayıp almışsın beni kreşten.
Kardeşim doğacakken, annem hastanedeyken, her acıktım deyişimde tost yapmıştın bana hiç üşenmeden.

Ve daha kardeşim kırk günlükken belediye seçimlerini başka parti kazandığı için işten çıkarıldığını hatırlıyorum...
Sonra gidişini...
Sırf ailen orada diye, annen, baban, kardeşlerin orada diye kalkıp İstanbul'a gidişini... Eşini ve biri altı yaşında, bir diğeri iki aylık olan kızlarını bırakıp gidişini...
Kardeşimin "babaaaaaaaaa" diye ağlayışlarını.
Benim hıçkırıklarla uyuyuşumu... Özleminle yanıp, tutuşuşumu.
Dönüşünü hatırlıyorum baba. Kardeşim sesini duyunca merdivenlerden atlaya atlaya inmeye çalışmıştı, minicikti daha, iki yaşında... Düştü baba. Kardeşim tepetaklak düştü mrdivenlerden ve hiç ağlamadan kalkıp sana koştu yeniden...
Ama normal değildi bu dönüşün. Gidişin gibi değildi. Bizi de götürmeye gelmiştin. Doğduğumuz yerden, alıştığımız sokaklardan, beni büyüten dedemden çalmaya gelmiştin baba...

Alıp götürdün bizi. Her şeyimizi değiştirdin.
Dedemi kaybettik baba. Dedemi kaybettim.
Uzaklarda, benden uzakta, vedalaşamadan gitti dedem.
Bir kez daha kuzucum diye sarılamadan bana, ilk torununa, ilk göz ağrısına, koklamadan saçlarımı, beni dizine oturtup şiir okutamadan o tonton yüzünde gülücük varken yaşları dökülmeden kaybettim onu...
Beni ondan, onu benden çaldın baba...

Tüm bunlara rağmen yeni bir hayat da kurdun bize. Alıştık yeni düzenimize. Her şey iyiydi yine. Arkadaşlarımız vardı. Güzel okullarımız. Huzurumuz, mutluluğumuz...
Sonra hataların baba.
Hayatımızı ters yüz eden hataların...
Kuruludüzenimizi bozuşun yeniden.
Bu kez İstanbul'dan kalkıp Ankara'ya gelişmiz.
Tıpkı Ankara'dan kalkıp İstanbul'a gidişimiz gibi...
Sevdin beni biliyorum baba. Her şeyden çok sevdin biliyorum. Ama çok da üzdün beni. Sen yaslanabileceğimi bildiğim sapasağlam bir duvardın, yaslanacağım zaman bulamadım seni.
Dalımdın, kolumdun, sığınağım, dayanağımdın Babam...
Her şeyimdin.
Tomurcuk gülündüm senin biliyorum.
Tomurcuk gülünüm senin, her şeyimsin.
Yine yeniden düzelteceğiz her şeyi biliyorum. Güvenmek istiyorum sana tekrar.

Babam, gücüm, ustam demek istiyorum.

Babam, babalar günün kutlu olsun. Her şeye, her kötü anıya rağmen; çok seviyorum seni. Beni dünyaya getirdiğiniz için çok seviyorum sizi. Büyüttüğünüz, her zaman olmasa da yanımda olduğunuz için.
Seviyorum seni baba. Çok...
İyi ki varsın...