Bağırarak anneler günü demeyin ne olur!

BAĞIRARAK ANNELER GÜNÜ DEMEYİN NE OLUR!

Bir reklam var hani; şu sıralar yaklaşan anneler gününe has, tüm kanallarda her reklam kuşağında fıldır fıldır dönen! Gerçi onlarca var her özel günü ve haftayı fırsat bilip yapılan benzer reklamlar. Bu reklamda bir anne, bir evlat olan Gülben Ergen soruyor annesine: -Anneciğim anneler günün de sana ne hediye alayım diye. Anne: -Bana en güzel hediye sensin, senin sağlığın evladım diyor.

İçim acıyor. Ülkemde anneler günü demekten utanıyorum artık. Çünkü ardı ardına şehit haberleriyle yanan analara, bugün anneler günü nasıl denir ki? Nasıl söylersiniz bir anneye en güzel hediye evladının sağlığı, varlığı diye.

Ben anne olarak evlatlarımın gözlerine her baktığımda bu reklamları izlerken, sağlıklarına da dua ederken nedense çok acı çekiyorum. Suç işliyormuşum da gözlerimden anlayacaklarmış gibi geliyor bana. Hakim olamıyorum içimde ki bu korkunç ifadenin ben de yarattıklarına.

Her gün dua ediyorum, bundan evvel de dua ederdim, evlatlarımı ilk kucağıma aldığımdan andan beri oysa. Sağlıkları, varlıkları, huzur ve gelecekleri için. Bir anne bunu yapmazsa asıl şüphe duyarsınız ister istemez anneliğinden.

Fakat her ana haberin ardından, başka bir annenin alev almış yürek acısı benimde yüreğimi yakıp parçalıyor adeta. Aldığınız her nefes için şükrettiğiniz o günlerin ardından, şimdi neredeyse utanıyorsunuz, harammış gibi geliyor aldığınız her nefes başka bir anne böylesine büyük bir yürek acıyı yaşarken.

Yaşamın gerçekleri git gide daha da korkunç haller alıyor ülkemde… Ve ben bundan birkaç yıl evvel evlatlarımın geleceğini düşünürken Çanakkale’yi, Kurtuluş Savaşını model yapıyor; onlara tasarrufu, vatan toprağının değerini, paylaşmayı, aklı ve bilimi, barışı, lokmayı katık etmeyi, aileyi, sevgiyi kısacası her şeyi öğretmeye çalışıyordum. Peki, şimdi çocuklarıma ülkemin doğusunu- güney doğusunu nasıl anlatacağım? Bu toprakları, bu topraklardaki gelmiş geçmiş kardeşlik bağlarını, nasıl bir arada mücadele ettiğimizi beraber koyun koyuna şehitliklerde yatan atalarımızı nasıl anlatacağım. Neyin uğruna bu sıralar şehit verdiğimizi, bu şehitlerin nereler de katledildiklerini, hangi stratejik savaş planları yapıldığını tarihe geçecek bu katliamı nasıl adlandırıp da anlatacağım?

 Akrabalık bağlarıyla bağlı dahi olabileceğimiz, olduğumuz; adına savaş bile diyemeyeceğimiz bu devasa karmaşayı nasıl adlandırıp da anlatacağım? Geçin  tüm bu söylediklerimin üstünden ve şu ana gelin;  şimdiye, annelere bu Pazar bu günü  anneler günü nasıl diyeceğiz? Evlatlarımıza elimizi uzatırken öpmeleri için, varlıklarıyla ve sağlıklarıyla en büyük hediyeyi alan biz anneler, perdenin arkasından bakan, evladını şehit veren komşuda ki anaya ne diyeceğiz Allah aşkına (! ?)

Ben içimden yavrularımın sağlık ve varlıklarıyla her dakika dua ediyorum, lütfen bağırarak kanallarda bu Pazar anneler günü demeyin ne olur!

Bağırarak anneler günü demeyin ne olur, sessiz ve içinizden.  Komşu annenin yüreği yanıyor.