Bak ne diyorum hayatım…

Hayatım! Beni duyabiliyor musun? Şimdi senden istediğim, sana yaklaşan ve değiştirmeye çalışan zihnime karşı sağır olman. Zihnim sana bu doğru, bu yanlış, bu sıradan, bu olması gereken, bu olmaması gereken, yapmalısın, yapmamalısın gibi bir takım direktifler verecek. Sen sağır ve dilli olarak, zihni çok fazla dinlemeden ruhumu konuşturacaksın bundan sonra. anlaştık mı?

Her varlık beyaz ile eşlik edecek ilk tanışmada, sonra üzerine ruh fırçasıyla renkler katacaksın. Bana iyi hissettirenlere biraz yeşil huzuru, mavi sakinliği, kırmızı tutku ve enerjisi, turuncunun yeşilini ekle. Renkleri birbirine karıştırma. Gri ve siyah olanları, kahverengi taklidi yapanları da ayıkla lütfen.

He bir de herkesin yeri belli olsun. Eğlencelik, tanıdık, arkadaş, dost, sevgili, hayran, sevdiğim, sevenler, sevdikleri halde hayatıma eşlik etmesini istemediklerim gibi kategoriler yapmalısın. İnsan olarak ayırmadan, hayatımdaki yerini belirle yeter. Ederi kadar bedel vermeli bundan sonra.

Beklemeden, bekletmeden olmalı tüm ilişkiler. Başka zihinlerin personeli gibi çalışmamalı zihin. Ruhun esir olduğu tek tanım, özgürlük olmalı. Başlamalı ve akıp gitmeli. Akışın yönünü merak etmeden, önüme sunulan kurguları, planları, kendimce olmadığı için, hitap eden etmeyen, beni çeken çekmeyen, canımı sıkan, mutlu eden kalıplarıyla çözümleyip kendimce yaşamalıyım artık.

Kıırlmasın dökülmesin diye bahanelerim yok kendimden vazgeçmek için. Kırılsınlar, sarsılsınlar ki kendilerini fark etmesini istiyorum ahkam kesenlerin. Her insan kendi hayatına değenin hayatına şekil verir bilirsin. İyi ya da değil ama bir şekil verir. Tecrübe denilen o tanım var ya, insanlardan kaçarak yaşanmaz.

İçinde sakladığın benlerden biri gelir seni başka bir bedenle bulur. Sana kendini yaşatır. Sen ona ait özellikler diye düşünürken, onun geliş nedeni ya sendeki içerikten birini sildirmek ya da sana sevdirmektir. Tanrı dengeyi ve insanı yontma yöntemi sistemini böyle kurmuş. Hoşuna gitmeyen davranışı kendinden çıkarma, beğendiklerini kendine entegre etme bu olsa gerek.

Heyecan. Bu en çok tadını beğendiğim ruh lezzeti. Her işte, ilişkide ve aşkta, kısaca her şey için önce heyecan olmalı hayatımda. Gereksiz bir karmaşanın içinde geçmiş gitmiş yılların arasında en az kullandığım ruh rengi heyecandı.

Sakin olmanın susmak olduğunu sanıyordum. Susmadıkça sakinleşiyormuş meğer insan ve huzura karışıyormuş. Her şeyin uygun olduğunu düşünmek ne kadar da saçmaymış ama dedim ya, tecrübeyi doğru bir şekilde kullandıkça hayat anlamlanıyor.

Huzuru aramak gibi saçma bir faaliyet olduğunu fark edeli çok olmadı. Huzuru yaratmak varmış meğer. Kendiniz için kendinize, kendinizce bir hayat yaratın. Başkalarının ki örnektir unutmayın. Taklit etmek mutluluk getirmez. Yenisini yarat…