- Kategori
- Bebek - Çocuk
Bakıcı elinde yetişen bir nesil
Evet devir kariyer devri. Herkes çalışmak zorunda farkındayım. Ancak hayatta önceliklerinizi belirlerken maalesef “Çocuk da yaparım, kariyer de” demek bir çözüm olmuyor. Çünkü hem çocuk hem kariyer yapmak istiyorsanız birinden birine maalesef daha az zaman ayırmak zorunda kalıyorsunuz. Ve bu seçim zorunluluktan dolayı her zaman çocuklar oluyor. Çünkü çalıştığınız sürece kariyer hayatınızı boşlamak gibi bir lüksünüz yok.
Çalıştığım ajansa baktığımda gördüğüm kadın profili gerçekten içler acısı. 5 adet üst düzey yönetici kadın var, tek tek profillerini geçiyorum. Bir tanesi hayatında 1 ay evli kalabilmiş, sonrasında bir daha hayatına erkek girmemiş ve kendini işe vermiş. Şu anda annesiyle yaşıyor. Bir diğeri birkaç sene önce boşandı. Her gün eski kocasıyla telefonda kavga ediyor, tartışma konusu tabi ki çocukları. Adam neden çocuğa az vakit ayırdığını merak ediyor, bizimki de “çok konuştun, çekemeyeceğim, toplantıya giriyorum” diyerek her gün telefonu kapatıyor. Bir diğeri kocasının kendisini aldattığından şüpheleniyor, çünkü kocasına hiç vakit ayırmıyor. Bundan sonra varsa yoksa oğlum ve işim diyor. Boşanmanın eşiğinde. Diğeri ise bildim bileli eline erkek eli değmedi. Ya aseksüel ya da lezbiyen olduğundan şüpheleniyoruz. Ancak özel hayatı tam bir kapalı kutu. Kendini gecelere kadar çalışacak biçimde işe vermiş. Aralarında bir tane de evli var evet dalga geçmiyorum bir evli çalışan kadın var bizim şirkette (!) Onun da çocuğu çok küçük ve devamlı telefonda ağlayarak annesini istiyor. Profil budur.
Belki bu profiller sizlere de tanıdık geliyordur. Vermek istediğim mesaj çalışmayın evinizde oturun demek değil. Ancak tüm pedagogların söylediği şudur ki çocuk en azından okul çağına kadar anne elinde büyütülmeli. Önceliğiniz çocuksa ve de ekonomik kaygılarınızı dengeleyebiliyorsanız (ki bahsettiğim kadın profillerinin aylık maaşı net 6-7 milyardan aşağı değil) bu durumda kariyer hayatına en azından 4-5 sene ara vermek çok mu zordur? Bilemiyorum sadece tartışmaya açıyorum. Ancak kendi görüşüm bir çocuğum olacaksa asla ve asla hayatının ilk yıllarında ondan uzak olamayacağım. Ekonomik dertler varsa yapacak bir şey yok tabi ki ancak evliysem ve eşim de belli bir seviyede maaş alıyorsa asla ve asla çalışmamalıyım.
Gelecek nesiller bakıcı elinde yetişmiş çocukların nesli olacak ve göreceğiz ki hemen hepsi ilişkilerinde başarılı olamayacaklar, şımarık, sıkılgan, hazırcı ve kişiliksiz bireyler olarak çoğalan bu nesli sorgulama vakti gelmedi mi?