Barşmak için savaşa başlamak

Barış olmalı!
Savaş bitmeli!
Analar ağlamamalı!
Ülke bu savaşın getirdiği yükten kurtulmalı!
Savaşa giden ekonomik güç, halka aş ve iş olarak gitmeli!
Her şeye amenna..

Ya güven ne olacak?
Dünyada hangi kelime sağlar bu güveni..
Bu güveni sağlayacak, sağlayabilecek bir eylem, bir işaret var mı?
İnkar politikaları bitirmedi mi güveni?
Güven Diyarbakır işkence odalarında bitmedi mi?
Kıça giren bir şeyi, tecavüzü unutur mu mütecavüz?
Ya kör pusularda ölenlerin yakınları unutur mu kınalı kuzularını?
Mayınlarda bedeninden bir parça kopmuş biri, nasıl güvenecek artık savaştığı (?) insana?
Kendine öğretilmiş, kutsal diye kafasına çakılmış her çivi, başka çivi ile çıkarılmaya çalışılıyor şimdi? İnsan bu acıya hadi katlandı diyelim..Ya nasıl güvenecek, güvenmediği birisine? Asıl sorun bu değil mi?

Savaşta yada kavgada insan her şeyi tüketmemeli bence.. Bir barış olasılığı için, insan kalmanın, yüze bakabilmenin koşulları tüketilmemeli..

Çok içimi acıtansa başka şeyler benim..
Savaşı çıkaranlar, savaşa katılanlar, savaşı tüm pisliği ile yaşayanlar, savaşın bütün günahlarını üstünde taşıyanlar, birbirine güvenmeyenler, aynı kazanda kaynatsan bir arada olamayacak olanlar, asla barışmayacak olanlar, buldukları her fırsatta şah damarlara saldıracak olanlar bizi bu sahte barışa ortak ediyorlar..
Eylem belirliyor yaşamı.. Biz bir kenarda oturanlar, karışmayanlar, iki tarafında yanlışını yüzlerine haykıranlar, onların pis savaşından en çok zarar görenler, acı çekenler, yoksul kalanlar, can verenler yine en büyük darbeyi bu barış maskaralığı ile yiyeceğiz galiba, .. Göz göre göre de parçalanmaya devam ediyoruz.. Tuzağa düşürüldük.. İnsan yanımızdan vurulduk..
Bizim savaşımız değil dedik.. Katılmadık.. Ülke çoğunluğu katılmadı..Fakat bu barış tuzağına hep birlikte düşüyoruz.. Barış öyle bir kutsal kelime olmuş ki kafalarımızda savaşın yapamadığını barış yapıyor şu an.. Ayrıştırıyor ve parçalıyor bizi..

BARIŞA KATILMAK İÇİN ÖNCE SAVAŞAN TARAFLARDAN BİR OLMAK GEREKİR .. BARIŞMAK İSTEDİKÇE SAVAŞA KATILIYORUZ ŞU ANDA.. Saflarımızı öğrenme aşamasındayız.. Tarihsel ve sınıfsal hatta kültürel araştırmalar yapacağız.. Sonra saflarımızı belirleyeceğiz.. SIRADA SAVAŞ VAR…
SONRA SIRA BARIŞA GELECEK..

Sanırım bu ‘’barış’’ tuttu..
İnsanlar ‘’barışmak’’ için savaşa başladı bile.. Savaşın ruhu evlere kadar girdi.. Gazeteler, Tv ler ve İnternette çıkan haber ve yorumlar çıldırmış gibi savaşta taraf olmaya çağırıyor insanları.. İnsanlar önce savaşı öğreniyorlar, iliklerinde hissediyorlar ..

Sonra sıra barışa gelecek ..