Bekle beni İstanbul...

Bekle beni yorgun ve yılgın şehir 

Sana geliyorum. 

Vaktim kalmadı ben de yorgunum artık. 

Saçlarımda kar çiçekleri açmış,  

Gönlümüm çiçekleri solmuş,  

Biraz üzgünüm, biraz da kırgınım sana. 

Ey rüyalarımın şehri, aşıklar diyarı İstanbul 

Az kaldı, bekle beni geliyorum. 

Bana çok şey borçlusun biliyorsun,  

Çok zaman geçti deme üstünden,  

Özlüyorum, anlıyor musun? 

Ey gerdanındaki incisine sevdalandığım,  

İnciden sızan terini özlediğim şehir, İstanbul 

Bekle beni geliyorum, ama kırgınım sana. 

Seninle sevdalanmıştı başım hatırlıyor musun? 

Martılar haykırmıştı Sarıyer'de gökyüzüne sevdamızı 

Gökyüzü ağlamıştı o an, yanmıştı bizim için,  

Oysa sen kıskanmıştın. 

Hiç acımadan ayırmıştın bizi. 

Rüzgarlarının getirdiği kızgın çöl kumlarıyla 

Yakmıştın yüreğimi heeeyyy, hey koca İstanbul,  

Beni duyuyor musun? 

Sende alacağım var biliyor musun? 

Kader deme bana, buna inanmak zor 

Sen yok ettin sevdamı 

Hadi geri ver bana. 

Oysa o kadar yorgunum ki, biliyorum,  

O sevdayı yeniden yaşayamam, ölüyorum. 

Son arzum nedir biliyor musun? 

İnci gerdanında yatır beni son defa,  

Sar beni, ne olur şefkatle kucakla,  

Göğsünde uyut beni, beni bana yasakla. 

Ne oldu istanbul, sen de ağlıyor musun yoksa,  

Gücün varsa yaşat beni,  

Bunu borçlusun bana... 

Ayşegül HAYVAR 23/06/2011