Beklentilerin zamansız ortancaları

bahçelerinde, ıhlamur ağaçlarının kokusuyla koştuğum
dev ortancaların büyük yeşil sığınağında,
elimde kurşun asker, üzülüp kolladığımı zannettiğim.

kıyısında oynadığım,
kırmızı renkli balık arkadaşlarım.
sürüsüne berekettiler, sevdiler.
çağrılınca
benim bekletmediğim.
özgürlüklerine katılıp, beyaz köpüklerine daldığım,
mavilerine aldanıp, kırmızısını kaybettiğim.

bastığım yer kadar hacmimin,
tasvirini zorlaştıran yorucu manasını,
aklımı kamaştıran sarının yangın gölgesinden kaçtığım.

tüm bunlara değer verdiren ama sözü olmayan içimin,
sessiz beyazımın derinlerine bakmayı sevdiğim.
anlamsızlığını düşündüğüm
bilmeyı bulamadığım
bulmayı beklemediğim.