Bekleyin geliyorum

Karşımda duran mavilik, kabardıkça kabarıyor, delilendi yine diyorum. Kimse tutamıyor onu. Bir hırs bürümüş sanki, kaynıyor içinden içinden..

Mavisinin üzerine buladıkça beyaz köpüklerini, üzerinde olmak geliyor o köpüklerin. Rüzgarla mavi nereye gidecekse oraya götürsünler beni de.

Tatilin yaklaşmasıyla gidişlerin sancısı da sıklaştı artık. Habire yokluyor, daraldı aralıkları yerinde durmamanın, iç pırpırlanmalarının, sevinçli heyecanların.

Haftasonu şehrimdeyim işte. Sıcağıyla, nemiyle, lodosuyla, imbatıyla, domatıyla, çiğdemiyle, gevreğiyle şehrimin havasını soluyacağım, tadlarını yeniden tadacağım. Şimdi böyle gemiler, vapurlar geçtikçe , zamanından önce gidesim geliyor bir an önce.

Oraya varınca, yemyeşil bahçenin doğaya uyanan yüzünü seyredeceğim ilkin. Güllerin yüzlerini bana döndürüp en baş döndürücü parfümlerini sıkınıp salınmalarını izleyeceğim zevkle. Maviş, mağrur bir edayla yine merdivenin başından göz kırpacak bana.

Yeni ekilmiş akşam sefaları, karanfiller, tırnaklar vargüçleriyle bana beğendirmeye çalışacaklar kendilerini.

Ya sivri yeşil biberler, körpecik tazecik boyunlarını uzatacaklar, önce beni önce beni kopar diye. Domatesler hasetlerinden daha da bir kızaracaklar. Onları koparırken dallarından nazikçe, toprağın kokusu da çekeceğim içime. Gerideki patlıcanlara bakmadan onlarında gönlünü almadan geçemeyeceğim içeriye. Köşedeki şeftali biraz buruk biraz mahçup bakacak yüzüme henüz büyütemediği meyvalarını gösterirken.

Ama onunda yanına gidip; herşeyin küçüğü ne kadar çok seviliyor diyivereceğim, gönlünü alıp.

Derken hepsine hoşbulduk diyip gireceğim evimizin içine, yüreğimi ferahlatan duyguyla daha da sıkı sarılacağım sevdiklerime…

Günler akıp geçmede; sevinçler, umutlar, heyecanlar, yüreğimin kapısında bavuluyla bekleme de..

Çok az kaldı, çok az..