Bekliyorum

Bütün mesele bu sanıyorum.
Hayatın en güzel yerinde hissederken kendini,
Hamaklar üzerinde sallanıp,
Bir elin gökyüzündeki yıldızlara değdiğini zannederek...
Aslında hiçbir gök cisimine elleyemediğini anlarsın.
Bunu ilk defa farkederse insan.
İlk önce ısınır vucüdü, öyle bir ısınır ki!
Sanarsın ki, güneş kavururcusuna yakıyor.
Sonra yüreğinden boşalır soğuk...
Ayak parmaklarına kadar üşürsün kayıtsız-şartsız.
Ellerinin boşlukta olduğunu,
Yanında hiç kimsenin olmadığını görürsün isteksiz,
Yıldızlar da yalancı dersin, hayat, güneş...
Bir tek geriye sen kalırsın,
Çünkü;sen bilmediğim birşeysin.
Ne yıldızlara ne güneşe ne taşa ne de toprağa benziyorsun.
Öyle bir yalansın ki!
Ben bile bu yalanı bilmiyorum.
Ama...BEKLİYORUM...