Belki hayat belki de herşeyle sadece ben ...

İlklerin mükemmel olmasını istemek ve bu ilkleri yaparken saatler harcamak ... Bende şimdi ilk yazımı yazıyorum.

Bir topluluğa hitap etmenin zorluğunu tam anlamıyla yaşıyorum diyebiliriz, çünkü bunlar benim amatörce de olsa yazın hayatımın bir topluluk önünde paylaşıldığı ilk kanıtlar. Bu cümleler bir çocuğun ilk kez konuşmaya başlaması gibi ve alacağım ilk tepkiler benim ilk notlarım gibi. Şimdi ben hocasından notunu merakla bekleyen bir çocuk gibiyim. Yazdığım her cümleyi tekrar tekrar kontrol ediyorum bir yerlerde hata yapmamak için çırpınıyorum.

Aslında bakarsanız ilk yazımıın konusunun asla bu olacağını düşünnmemiştim ben biraz daha eleştirel bir tutum takınmayı hedeflemiştim belki de sizi bundan sonraki cümlelerimde oraya doğru taşıyabilirim. Evet! eleştirel bir tutum peki neye, kime karşı? Aslında kimseye değil insanın sadece kendisine karşı...

Bugün bir arkadaş ortamında konusu geçen bir şeyden bahsetmek istiyorum . Bizler bize verilen değerin az oldugunu düşünürken acaba biz kendimize değer veriyor muyuz? Yoksa kendimizden bile mahrum ettiğimiz bir şeyi başkaları bize vermediği için öfkeleniyor muyuz? Her insan önce kendinin ne olduğunu öğrenmeli sonra yaratacağı etkiyi bilmeli. Çünkü her insan kendi içinde değerlidir ve bu evrenın düzenekteki bir parçasıdır. Belkide bazılarımızın aynanın karşısına geçip bu benim deme vakti gelmiştir...