Ben bilmem

Ben yazdım bunca yazıyı,

Hem iyiyi, hem kötüyü.

Günah ile sevabı,

Suçlu ile cezayı.

Ben yazdım kitabımda,

Ölmezlik gizemini,

Memat ile hayatı.

Yine de seçtim ben, ötekisini.

Kuran’dır düsturum,

Mustafa’dır tek aşkım,

Kemâl’im ondan sonradır.

Ortasındayım kitabın,

Hem soluma, hem sağımadır kelâmım.

Kim kırılır, incinir,

Budar dilimi,

Hadis ile kudsim.

Deli halimden anlar olsan da,

Koru aklını yine sen,

Yoktur sözümün ötesi.

Dur Kemâl, yetmez mi bu kadar?

Ben bilmem, onu ancak,

Sonsuz ilmin sahibi anlar.

            kemal alkan

             10 Ekim 2012