Ben bu hükümeti ne'yleyim?

2002 Kasım ayından bu yana Dışişleri Bakanlığı bürokratlarının işleri zor olsa gerek. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın danışmanı sıfatıyla Ahmet Davutoğlu tarafından yürütülen Türk diplomasisi sıfır problem hedefiyle görev aldığı dönemi yaptığı büyük hatalarla bitirme aşamasına getirdi. Hatalardan bahsetmişken; Son G-20 zirvesinde bir saat on beş dakika süren Obama-Erdoğan görüşmesinin şişirilme girişimlerinin bana anımsattığı konu miyadı dolmuş bir siyasi liderin kendini önemli gösterme çabasından başka bir işe yaramıyor.

Gelelim dış politikadaki sürdürelemez yanlışlarına: Türk tarafının İsrail hakkında sızım sızım sızlanmasının Gazze'deki çocuklara ne faydası var? Yakın mesafeden vurularak öldürülen insanlarımızın haklarını nerede arayacağız? Başkan Obama'nın ağzının içine bakarak mı? HAMAS adı altındaki siyasi odağın Gazze şehrini baskı aracılığıyla yönetmesi İsrail ile birlikte yürütüğü terör diplomasisinin sınırlarını benim gözünde silikleştiriyor. Gediktepe'de eğilenler Gazze'de dik duramaz ki! Yarın İsrail ile yeniden siyasi bağlantılara devam etme riyakarlığını bu iktidardan bekleyebiliriz.

BM'de İran lehine oy kullanmak, İsrail'e Gazze yüzünden düşman kesilmek, PKK terörünü körüklemekten başka bir işe yaramamakta. Kendi sınırlarımızı adamakıllı korumaktan aciz iken Filistin halkının hamisi kesilmek tribünlere oynamakla eşdeğer. Bu süreçte Mavi Marmara fiyaskosu Türk dış politikasına sürülen kara bir lekedir. Bu rezaletin sorumlusu başta Başbakan ve Dışişleri Bakanı'dır. Yüce Divan'da bu isimlere hayatını kaybeden 9 insanımızın hesabı sorulmalıdır. En az İsrail kadar onlar da bu katliamdan sorumludur. Neden derseniz: Böylesine destek verdiğiniz, teşvik edip uluslararası sulara gönderdiğiniz yardım filosunu korumak amacıyla bir tane bile fırkateyn kendilerine eşlik etmemiştir. Siyasi temsilcilerini o gemiye koymamak akıllılığını gösterirken neden aynı basireti gemidekiler için göstermediniz?

Hükümet giderayak attığı her konuda beceriksizlik ötesinde yanlışlıklar yapmakta. Ben bu konuyu azınlık zihniyetine sahip olmalarına bağlıyorum. Kendilerini fikren ait hissetmedikleri bir ülkede iktidara geldiler. Onlar daha ziyade kendilerini Hamas'a, Suriye'ye, Katar'a ya da Suudi Arabistan'a yakın hissediyorlardı. Fikri düzeydeki yetersizliklerini pratik zekalarıyla kapatmaya çalışırlarken dünyadan haber olmamaları sebebiyle bizleri Küresel Krizin teğet geçtiğine inandırmaya çalıştılar. Teğet geçip geçmediği ise ortada.

Zararın neresinden dönersek kardır. Seçimlerin yaklaşmış olması referandum fırtınasının ardından gelecek günlerin gündemini teşkil edecek gibi. Yoksa terör saldırılarının gölgesi altında yaşayacağımız sıcak yaz günlerini soğutmak için başka hiçbir bahane çare olamayacak.