Ben bu köyün öğretmeniyim

Sevgili öğretmeanlerimize,

24 Kasım Öğretmenler Günüdür. Yurdumuzda  tüm il ve ilçelerde ve hatta   kasaba ve köylerde bu Öğretmenler Günü  anlamına uygun olarak kutlanacaktır. Öğretmenler adına konuşmalar, şiirler, paneller ve konferanslar  verilecektir. Bunlar   medyamızda  da    geniş bir ölçüde  gerçek anlamıyla yer alacaktır,. Bilmiyorum  Anadolu'nun bilinmeyen yolu, elektriyi olmayan , kuş uçmaz, kercan geçmez karlı yollarda ki köylerde yapayalnız kalan   öğrnencileriyle yapa yalnız kalan öğretmlenlere  birer   karanfil  dahaolsba gönderenler olur mu?

Ben bunları düşünürken 1971 yılında  Güneydoğu'da  bir dağ köyünde öğretmenlik yaptığım   günleri anımsıyorum. Bu mesleğimden asla  bıkmadım ve yorulmadım.  pişman da değilim. Bir daha dünyaya gelirsem  muhakkak ki bir daha bu  yüce mesleği seçerdim. Çünkü bir    yarının adamları olacak   çocuklarla  uğraşıyoruz.  

Atamızın bir sözü vardır: Muallimler ,yeni nesil  sizin  eseriniz olacaktır " diye...  İşte bizler bu  çocuklarla   uğraş veriyoruz. Bunlar bizim  Anadolu   çiçekleridir. İşte bu düşgu ve düyşüncelerle   tüm öğretmen  meslektaşlarımın   Öğretmenler Gününü candan kutluyor, aramızdan ayrılanlara Allah'tan rahmet, hasta  olanlara  acil şifalar,  tüm çalışanlara sağlık ve başarılar diliyorum.

Tüm öğretmenlerimize bir  karanfil niyetine  geçmiş yıllarda yazdığım bir şiirimi armağan edıyorum.  Sevgili öğretmlenlerimize   selam vesaygılar gönderiyor ve beni jyetiştiren   öğrdetmenlerimin  ellerinden  saygıyla öpüyorum...

BEN BU KÖYÜN ÖĞRETMENİYİM

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Sabahları günaydınla başlarım

Halil dayıyı, Üzeyir amcayı

Güler yüzle, tok bir sesle karşılarım

Öğrencilerim, komşularım ve  arkadaşlarım

***

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Doktoruyum, çiftçisiyim, eriyim

Çift sürerim, bağ, bahçe bellerim

Kâh ırgatı, kâh efendisiyim

Sert tütünden bir sigara tellerim

***

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Bayramında, düğününde ben varım

Mektuplarını yazar, halayında sekerim

Düğününde sağdıcı olur, kına yakarım

Zeytin gözlere türkü çekerim

***

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Meşe kokan, ardıç kokan dağlarını iyi tanırım

Çeşme başını, Aslan ve Hiz tepesini

Heybetinden çocukça irkilirim

Lakin her şeyden yüce iyi bilirim

***

Ve

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Ak-pak işledim gözbebeklerinde

Edirne’nin, Kırşehir’in ve de Mardin’in

Kaderini çizdim tebeşirli ellerimle

Alilerin, Mehmetlerin, Nazlı’nın ve Ayşe’nin

***

Ben

 Bu köyün

Öğretmeniyim

Yaşattım tarihimi, milletimi, dirliğimi

Dini, inancı, ırkı ne olursa olsun hepsini

Al bayrağımın altında, öğrettim birliğimi.

Abdülkadir GÜLER

4 Nisan 1971 – Uluköy

 Not: Bu şiir, öğretmen yazar İsmail Yılmaz Sunucu’ya

“ Şiirimizde Öğretmen- IV” adını taşıyan antolojide yayınlamaküzere Uşak’a gönderilmişti.