Ben bugün...

Yine akşam olmuş , saate bakıyorum , iki saat kalmış mesai bitimime. Bugün nedense evimin yolunu tutmak istemiyor benliğim , yürümek , yürümek ve yine yürümek istiyorum caddelerde…

Hesapsızca , geç kalma telaşlarından uzak , ruhum ve bedenimle baş başa kalıp , havayı ciğerlerime , sorgusuzca çekmek istiyorum.

Her attığım adımla , ömrümdeki sonbahar portrelerini ezip , yürüdüğüm yollara terk etmek istiyorum.

Yolların tükenmesi gerçeğinden uzak , sınırsız bir yolculuğa adım atar gibi , kuvvetlendirmek istiyorum adımlarımı.

Ve caddelerle buluşturuyorum kendimi. Yürüdükçe ; yakınlaşıyorum hayatımın şeritlerine , gözümün önünde seyire çıkmış kareler gibi duruyorlar karşımda.. .

Çok güçlü olan kimliğimden haberdarken , ben bugün zayıf olmak , sığınmak , sıcak ve güçlü ellerin uzatıldığı bireylerden olmak istiyorum , usulca…

Ben bugün ; gövdeme yapışan ve beni güçlü olmak zorunda bırakan gerçeklerden uzaklaşıp , çocuklar kadar aciz olmak istiyorum…

Ben bugün ; çocuk olmak , ağlamak ve ağlayınca sesime kulak veren bir büyüğümün , yetişme telaşlarını yaşamak istiyorum…

Şımarmak , isteklerimi ağlamamın sus payı olan , sevindiren özelliğiyle , hediyelerin içinde boğulmak istiyorum…

Ben bugün ;

Çocuklar kadar masum ,

Çocuklar kadar hür ,

Çocuklar kadar sorunsuz ,

Çocuklar kadar ; pratik çözümlerle , yaşamımı güzelleştirebileceğim bir hayatım olsun istiyorum.

Ben bugün ; büyüdüğümü unutmak , uğraştığım , üzerime yıkılıp kalmış sorumluluklarımdan arınmak istiyorum.

Yol bitiminde , sihirli değnekle beni bekleyen kül kedisi masalının , perisiyle tanışmak istiyorum…

Ben bugün ; sadece yaşamak istiyorum , tek derdimin ve düşüncemin yaradılış hikayemi kavrayabilmek için yorduğum beynimle , baş başa kalan dakikalardan ibaret olmasını istiyorum…

İrdelemek istiyorum ;

Neden varolduğumu ?

Niye yaşadığımı ?

Evrelerimle nasıl tanışabileceğimi ?

Kendi keşif yolculuğumda gezinirken , fark ettiklerimi ?

Nefes almanın yoğunluğunu ve güzelliğini ?

Yıldızları izleyip , boş sokaklarda , insanoğlunun yarattığı tarihi birikintilerin arasında , yıllar öncesinin yaşanmışlıklarının içinde , gömülü olmak istiyorum…

Ben bugün ; benden uzak , benden öte olayların içinde olmak istiyorum…

Ben bugün ; gerçeğimden sıyrılmak , çocuk olmak istiyorum…

Caddelerde gezinirken , haykırarak şarkı söylemek , biriktirdiklerimi yavaş yavaş kusmak , caddeleri , ağırlığından zaman zaman ezilip kaldığım sorunlarımı , kusarak kirletmek istiyorum….

Hesapsızca , sorgusuzca….

Aklımda ; geride bıraktıklarım olmadan soluk almak ve yeni bir dünya keşfinde yaşamak istiyorum…

Yaşadığım hiçbir olaydan ders çıkarmadan , yeniden yeniden hata yapmak istiyorum…

Hiç kimsenin yargısına maruz kalmadan , çocuk oluşuma verilip , hatalarımın yüzüme tokat gibi indirilmesinden uzak yaşamak istiyorum….

Bunaldığım ve derdimi hafifletmek adına paylaştığım anların , günün birinde önüme serpilmiş kozlar olmasından uzak , içimi dökmek istiyorum….

Ben bugün ; hayat bulmak istiyorum…

Sıkışıp kalmış insan birikintisi modelinden , sıyrılmak istiyorum …

Ben bugün ; çıplak olmak istiyorum , üzerime yapışıp kalmış hiçbir şey olsun istemiyorum…

Doğum hikayemin tarihindeki şeklimle hayata devam etmek istiyorum…

Onun kadar yalın , onun kadar gerçek ve onun kadar duru olmak istiyorum….

Ve ben bugün ; sadece bir melek olmak , hiçbir kötülükten haberi olmayan , saf , tertemiz , kirlenmemiş örselenmemiş , incinmemiş bir meleğin ruhunda hayat bulmak istiyorum…

Maskeden uzak , maskesiz bir yaşam ümit ediyorum….