Ben daha çocuktum be anne

Ellerim vardı küçücük

Çakıl taşları bile sığamazdı

Kâh soğuktan morarırdı parmak uçlarım

Kâh çatlaklarla dolardı ellerim

Kaç defa kızmıştı annem

Oynuyorum diye çamurlarla

“Oynama şu çamurla

Tırnak aralarına doluyor mikroplar

Hastalanıp yatarsan sonra

Kızartmam bak sana patates bi’ daha’’

Nerden bilirdim ne kadar üzüldüğünü

Uykuları terk ettiğini, çıkınca ateşim

Benim işim gücüm; oyundu tozdu topraktı

Ben bulanırdım toza toprağa

O var gücüyle paklamaya uğraşırdı

Hem ben daha çocuktum

Nerden bilirdim burnum kanayınca

O’nun benden daha çok kanadığını

Ve nasıl anlardım ki üstüme tir tir titrediğini

Sabahın bilmem kaçında nasıl da cenk ederdi

Kaldırmak için yatağımdan

“Servisi kaçıracaksın evladım

Kalk daha da geç olmadan”

“Beş dakka daha anne n’olur”

Tıka basa doldururdu ağzıma kahvaltıyı

Bilmezdim ki onun daha

Ağzına tek lokma koymadığını

Ben daha çocuktum be anne!